Home | Huygens | XVII | Over kringen en bijzonnen, App. V

---

Een seer wonderlijck Teeken dwelck ghesien is gheweest inder

locht / Boven Antwerpen Van seer Velle duversche Personen

Int Jaer .M.D.LII. den xix. dach Februarius.

A  Nno M.D.LII. Den xix. dach Februarii tsvrijdachs nader noene tusschen drij ende vieren / is int hertochdom van Brabant / ende principalick boven de stadt van Antwerpen gesien geweest een wonderlick teecken in de locht: Dit teecken is gesien geweest niet allene van binnen de stadt / van ontallijcken veel volcks edel ende onedel / groet ende cleene / maer oock van veel landtlieden / schippers ende ander volck buyten de stadt. Ende hoe wel dat dit teecken hem so volcomelick niet en verthoonde boven de stadt (mids dat sommighe dinghen daer af vergaen mochten wesen) so ist nochtans perfectelick gesien geweest op een plaetse een half mijle buyten Antwerpen / geheeten dexter laer. Aldaer zijn geweest sommighe fijn borghers van Antwerpen / ende noch veel landtlieden van daer ontrent / de welcke dit wonderlick teecken wel een half ure lanck wel sterckelick doorsien hebben: also dat dbescheedt van desen ter stont gesonden is geweest aen de Key. Ma. Ende is gesien geweest in sulcker voeghen so als hier na volght.   Inden eersten de Sonne schijnende wt den Suydtwesten / so sijn daer gesien geweest twee reghenboghen rugge teghen rugge / bijcans hebbende tfaetsoen van een muelenijser oft Bourgoens cruys / ende waren seer sterck van verwe / staende Noordtwaert. De Sonne hadde ront om haer seker ronden al de selve coleuren hebbende / maer niet so sterck van verwe. Item hadde oock twee oft drij manieren van cleyn sonnen / waeraf dat de ghene die Oostwaert stont / een strepe hadde gelijck eenen steert / ende was seer lanck ende claer witachtich. Tcleyn licht dat west waert stont / had oock eenen steert / maer niet so lanck als den anderen. De principael Sonne ten onderganck gaende / so zijn de drij cleyn sonnen neffens een gaen staen / ende waren gelijck vierighe clooten. Ende daer is een veranderinghe gevolght / welcke wel doersien is gheweest van somighe edellieden die weelcke wt hollant quuamen ende hebben gheimagineert alle daer te sienen eenen arent ofte voghel hebbende een proye onder sijn clauwen / ende dat daer oock hem verthoonde een viervoetighe beeste als eenen hase oft desgelijcke / legghende zijn ooren inden neck.   Veel lieden wouden hier wt coniectureren de victorie van den eenen Prince tegen den anderen in dese aenstaende oorloghe. Maer de sekerheyt van dien is allene bekent God onsen vader almachtich / den welcken wij bidden door Jesum Christum onsen versoender ende salichmaker gebenedijt / dat hij zijn roede sachtelick late over ons gaen. Want aengesien de groote boosheyt die nu in de weerelt overhandt neempt in alle staten van menschen / ende oock de diveerse quade opinien in onsen heylighen Christe geloove (de welcke procederen eensdeels wt listicheyt des vijants / so can men wel bevroeden dat den slach geheven is. God de heere wil ons niet slaen als in wreetheyt / maer wil ons castijen als kinderkens tot onser salicheyt ende tot zijnre eere ende glorie A M E N. Gheprint T antwerpen op die Lombaerde veste inden witten hasewint by my Hans Liefrinck figuersnijder. Figuur: Univ. of Texas (jan. 2009). Afbeelding van de hele prent in: Geert Vanpaemel, Tineke Padmos, Wereldwijs. Wetenschappers rond Keizer Karel, Leuven 2000, p. 80. Over Hans Liefrinck zie: Maurits de Meyer, De volks- en kinderprent in de Nederlanden van de 15e tot de 20e eeuw (1962), tekst, m.n. p. 30.