Breukelen - Op St Valentijn (14 februari) van het jaar waarin we Mozarts 250ste geboortedag vieren, gaven Sonja Roskamp, sopraan, en Wouter van Belle, pianist en organist, in de gereformeerde kerk een Valentijnsconcert met uitsluitend werken van W.A. Mozart op het programma. Liederen en klavierwerken die pasten bij de liefde, het thema van Valentijnsdag.

Aan de piano begeleid door Wouter van Belle begon Sonja Roskamp met vier liederen over de liefde in zijn verschillende verschijningsvormen, van de eerste symptomen van verliefdheid tot en met het verdriet om een verloren liefde. De een drukt de beminde aan het hart en wil pas loslaten als de dood komt scheiden, de ander verbrandt vurige liefdesbrieven in de open haard en overpeinst de eenmaal laaiende liefde, waar misschien toch een heel klein vonkje van na zal blijven gloeien; weer een ander voelt zich door de liefde bevrijd als van ketenen of zingt een arietta van louter vreugde.

Wouter van Belle speelde op het orgel (De Koff, 1953) vervolgens de Fantasie in F, door Mozart voor Flötenuhr gekomponeerd bij de dood van een veldheer. De Fantasie is later omgewerkt voor klavier-vierhandig en nog weer veel later voor groot orgel. Niet meteen liefdesmuziek, maar je zou het vrolijke en martiale middendeel kunnen uitleggen als herinnering aan de krijgshaftige verrichtingen op het slagveld van de liefde.

Na de pauze, waarin een deel van het ruim opgekomen publiek passend rode wijn dronk, speelde Wouter van Belle, nu op piano, de twaalf variaties over 'Ah, vous dirai-je, maman', het melodietje waarop wij van Kortjakje zingen. Moeder, zeg eens, kunnen wij leven zonder de liefde? Nee, mijn kind, zonder liefde was jij er niet eens geweest.

Sonja besloot met opnieuw vier liederen over liefde. Over vogeltjes, die trekken van lente naar lente en zo altijd in het liefdesseizoen leven, Over een eenzaam woud, waar ik Cupido in zijn slaap verras, waarop hij mij met zijn pijl doorschiet, zodat ik nu altijd verliefd moet blijven. Over een bij het graf van de beminde geschreide traan, die tot schoonste parel wordt aan het hemels diadeem. En over een viooltje dat helaas niet mag geuren aan de boezem van een herderin, maar gelukkig nog wel vertrapt mag worden door Haar Voet!

Na enthousiast applaus en veel bloemen gaven de musici als toegift het waarschijnlijk ten onrechte aan Mozart toegeschreven 'Schlafe, mein Prinzchen, schlaf' ein'. Het is het beste om bij dat Prinzchen aan het 250 jaar geleden ongeveer een maand oude Mozartje te denken.