U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
muziek: L. v. Beethoven (1770 - 1827), Ich liebe dich tekstdichter: K.F. Herrosee (1764 - 1821) | |
Ich liebe dich | Ik hou van jou |
Ich liebe dich so wie du mich, | Ik hou van jou als jij van mij |
am Abend und am Morgen, | bij avond en bij morgen. |
Noch war kein Tag, wo du und ich | Geen dag nog deelden ik en jij |
nicht teilten unsre Sorgen. | niet samen onze zorgen. |
Auch waren sie für dich und mich | Zo waren zij, door jou en mij |
geteilt leicht zu ertragen, | gedeeld, heel licht te dragen: |
du tröstest im Kummer mich, | jij troostte in mijn kommer mij, |
ich weint' in deinen Klagen. | ik weende in jouw klagen. |
Drum Gottes Segen über dir, | Dat Godes zege op je zij, |
du meines Lebens Freude, | jij vreugd van al mijn tijden. |
Gott schütze dich, erhalt' dich mir, | Dat God je hoed' en spaar' voor mij; |
Schütz' und erhalt' uns beide. | Hij hoed' en spaar' ons beiden. |
muziek: Martini (1741 - 1816), Plaisir damour tekstdichter: anoniem | |
Plaisir damour | Liefdesvreugde |
Plaisir damour ne dure quun instant, | De liefdesvreugde houdt het nog geen week, |
Chagrin damour dure toute la vie. | maar liefdesleed houdt heel je leven aan. |
Jai tout quitté pour lingrate Sylvie, | Ondankbre Syl, 'k liet alles in de steek; |
Elle me quitte et prend un autre amant. | zij heeft een ander en mij liet ze staan. |
Plaisir damour ne dure quun instant, | De liefdesvreugde houdt het nog geen week, |
Chagrin damour dure toute la vie. | maar liefdesleed houdt heel je leven aan. |
Tant que cette eau coulera doucement | Zolang er water vloeit in gindse beek |
Vers ce ruisseau qui borde la prairie, | en zachtjes om de weide heen blijft gaan, |
Je t'aimerai, me répétait Sylvie. | houd ik van jou, hield Sylvia steeds aan. |
L'eau coule encore, elle a changé pourtant. | De beek houdt vol. Maar Sylvia bezweek. |
Plaisir damour ne dure quun instant, | De liefdesvreugde houdt het nog geen week, |
Chagrin damour dure toute la vie. | maar liefdesleed houdt heel je leven aan. |
muziek: Clément Jannequin ( 1485? - 1564 ), Ce moys de may tekstdichter: anoniem | |
Ce moys de may | De mooie, mooie maand van mei |
Ce moys de may, ce moys de may | De mooie, mooie maand van mei |
ma verte cotte je vestiray. | doe ik mijn rokje aan, het groene. |
De bon matin me lèveray, | Des morgens vroeg kom ik eruit, |
ce joly, joly moys de may. | die wonderschone maand van mei, |
Un sault, deux saults, | ik spring op straat, één keer, twee, drie, |
trois saults, en rue, je feray | eens zien of ik mijn vriend ook zie. |
pour voir si mon amy verray. | |
Je lui diray quil me descotte. | Ik zeg hem: Trek mijn rokje uit. |
Me descottant le baiseray. | Ontrokt hij mij, zal ik hem zoenen. |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
muziek: John Dowland ( 1562 - 1625 ), Come again bron: Boocke of Songs and Ayres (± 1600) | ||
Come again! Sweet love doth now invite | Kom weer! De lieve Liefd' ontbiedt | |
thy graces, that refrain | al jouw lieftalligheid, | |
to do me due delight | die ik niet meer geniet. | |
To see, to hear, to touch, to kiss, | Jou tasten, kussen, zien, verstaan, | |
to do with thee again | o, weer met je te gaan, | |
in sweetest sympathy. | in toegenegenheid. | |
Come again! That I may cease to mourne | Kom weer! Dat ik het treuren stop | |
through thy unkind disdaine | om jouw hartloos venijn. | |
For now, left and forlorne, | Verloren en alleen | |
I sit, I sigh, I weep, I faint, I die | zit ik en zucht en kwijn en ween | |
in deadly paine and endless misery. | in dodelijke pijn en eindeloos getob. | |
Gentle love, draw forth thy wounding dart | Toe, Liefd'! Uw scherpste pijl en schiet! | |
thou canst not pierce her heart | Haar hart doorboort gij niet. | |
For I that do approve | Dat is wat ik al tracht | |
by sighs and teares more hot | met zucht en traan | |
than are thy shafts did tempt | meer gloeiend dan uw schacht | |
while she for mighty triumph laughs. | terwijl zij luid en zegevierend lacht. | |
muziek: Toinot Arbeau ( * 1589 ), Pavane bron: Orchésographie, (1589) | ||
Belle, qui tiens ma vie | Liefste, jij houdt mijn leven | |
captive dans tes yeux, | gevangen met je blik. | |
qui mas lâme ravie | Jij laat mijn zieltje beven, | |
dun souriz gracieux, | je lach heeft mij verstrikt | |
viens tôt me secourir | Vlug, haal me uit de nood | |
ou me faudra mourir | want anders ga ik dood. | |
Pourquoi fuis-tu, mignarde, | Moet jij mij, schat, ontwijken | |
si je suis près de toy? | zodra k me presenteer? | |
Quand tes yeux je regarde | Als ik jou zo zie kijken | |
je me perds dedans moy, | dan ben ik nergens meer | |
car tes perfections | Ik ben van slag geraakt | |
changent mes actions. | want jij bent zo volmaakt. | |
Approche donc ma belle, | Kom, lief, weer in mijn leven, | |
approche toy mon bien, | wees, lief, weer dichterbij | |
ne me sois plus rebelle | Hou op met tegenstreven, | |
puisque mon coeur est tien. | mijn hart, lief, dat heb jij. | |
Pour mon mal apaiser, | Al wat mij verontrust | |
donne moy un baiser. | kan door jou afgekust. | |
muziek: Johannes Jeep ( 1582 - 1644 ), Musica, die ganz lieblich Kunst bron: Studentengärtlein, (1614) | ||
Musica, die ganz lieblich Kunst, | Musica, die zo schone kunst, | |
ist ehrenwert zu halten, | moet hoog in eer gehouden, | |
hat billig allenthalben Gunst | staat allerwege in de gunst | |
bei Jungen und bei Alten. | bij jongen en bij ouden, | |
Sie frischt das Herz, welchs leidet Schmerz, | verkwikt elk hart dat lijdt aan smart, | |
tut all Unmut vertreiben, | kan alle zorg verdrijven, | |
lässt traurig niemand bleiben. | laat niemand treurig blijven. | |
Drum wollen wir mit heller Stimm | Dies willen wij met stemmen klaar | |
Frau Musica stets preisen, | Vrouw Musica steeds prijzen. | |
sie wird gewisslich immerdar | Zij zal voorzeker altijd maar | |
uns ihre Gunst erweisen. | weer ons haar gunst bewijzen. | |
Stimmt an, stimmt an den Lobgesang, | Hef aan! Hef aan het lofgezang | |
lasst eure Stimm' erklingen | en laat de stemmen schallen! | |
und hört nicht auf zu singen! | Blijf zingen met u allen. | |
muziek: Cristóbal de Morales ( 1500 - 1553 ), Peccantem me quotidie tekstdichter: anoniem | ||
Peccantem me quotidie, | Dagelijks zondigend | |
et non me paenitentem | zonder berouwen | |
timor mortis conturbat me | ontrust mij de doodsangst. | |
Quia in inferno nulla est redemptio.. | Want in het dodenrijk is geen verlossing. | |
Miserere mei, Deus, et salva me, | God, wees mij genadig en red mij. |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
melodie: W.J. Kirkpatrick (1838 - 1921), Away in a manger Amerika, 19e eeuw | |
Away in a manger, | Geen wiegje als rustplaats |
no crib for a bed, | maar een krib was 't veeleer |
The little Lord Jesus | waar het kindeke Jezus |
laid down His sweet head. | lei zijn hoofdje terneer. |
The stars in the sky | De sterren, zij keken |
looked down where He lay, | van de hemel zo mooi |
The little Lord Jesus, | naar het kindeke Jezus, |
asleep on the hay. | hoe het sliep in het hooi. |
The cattle are lowing, | De koeien, zij loeien, |
the Baby awakes | het kindje ontwaakt; |
But little Lord Jesus, | toch is 't kindeke Jezus |
the Baby awakes | niet aan 't schreien geraakt. |
no crying He makes; | O kindeke klein, o kindeke zacht, |
I love Thee, Lord Jesus! | Ik min u, Heer Jezus, |
Look down from the sky | zie neder op mij |
And stay by my side | en wees mij bij nachte |
untill morning is nigh. | tot de morgen nabij. |
Be near me, Lord Jesus, | Wees met mij, Heer Jezus, |
I ask Thee to stay | blijf Gij aan mijn zij, |
Close by me forever, | dicht bij mij voor immer, |
and love me, I pray; | en waak over mij. |
Bless all the dear children | En zegen de kind'ren |
in Thy tender care, | in uw zorgen zo teer. |
And fit us for Heaven | En laat ons voor eeuwig |
to live with Thee there. | bij u thuis zijn, o Heer. |
herdichting: Wim Vroon | |
Chanson joyeuse de Noël, bewerking: François- Auguste Gevaert (1828 - 1908) traditioneel Frans | |
Les choeurs angéliques | Het kerstlied der engelen |
ont chanté Noël! | klinkt de hemel door. |
Mêlons nos cantiques | Laat onze zang zich mengelen |
aux accents du ciel. | met het hemelkoor |
Noël! Noël! Noël! | Noël! Noël! Noël! |
Chantons tous Noël. | Zingen we Noël! |
Le petit Jésus, | Jezus, het Kindeke, |
sauveur adorable, | Redder aanbiddelijk |
la nuit de Noël, | deze kerstnacht |
naquit dans l'étable. | geboren in de stal. |
Les bergers vinrent bientôt. | Herders naderen al |
Et l'on vit trois mages | En je ziet drie wijzen |
l'adorer dans son berceau. | om hem te aanbidden, |
offrir pour hommages | hem met goud bedenken, |
la myrrhe, l'or et l'encens | met wierook en mirre, |
Ah! quels beaux présents! | kostbare geschenken. |
Car Jésus, à leurs yeux | Jezus, in hun ogen, |
Est vraiment le roi des Cieux. | is de koning uit den hoge. |
Le Dieu tout aimable | De Heer, beminnelijk, |
est né dans l'étable. | geboren in de stal, |
Gracieux et beau, | sierlijk en mooi, |
Sur la paille humide, | op vochtig hooi, |
charmant et candide | bekoorlijk, kinderlijk, |
comme un doux agneau. | een lam gelijk. |
Le petit Jésus disait le rosaire, | Jezus, het Kindeke, bidt de rozenkrans, |
penché sur le coeur tendre de sa mère. | teder gevlijd aan het hart van zijn Moeder; |
C'est lui qui fit le Pater, | hij maakt het Onzevader, |
le divin Pater noster. | het heilig Paternoster. |
Et sa voix bénie, saluant Marie, | Zijn stem, gezegend, zegt Ave Maria |
disait Ave Maria, et puis Gloria. | en dan nog Gloria. |
Il faut donc chaque jour | Volgen wij elke dag |
imiter ce Dieu d'amour. | de God van liefde na. |
Les choeurs angéliques ... | Het kerstlied der engelen ... |
Allons, ma pauvre âme, | Mijn ziel, ocharme, |
que l'amour t'enflamme. | dat liefde je verwarme. |
Et ne pleure plus, ne pleure plus! | En schrei niet meer, schrei niet meer. |
Marie est ta mère, et ton nouveau père | Maria is je Moeder, en je nieuwe Vader |
s'appelle Jésus, s'appelle Jésus. | is Jezus, de Heer, Jezus, de Heer. |
Les choeurs angéliques ... | Het kerstlied der engelen ... |
herdichting: Wim Vroon |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
| |
Lied bij Numeri 6 | |
Op de melodie van Psalm 136 | |
Wim Vroon | |
1 | |
Nazireeër, Godgewijd, | |
afgezonderd als gij zijt | |
moet gij zonder geest van wijn | |
uit uzelve geestrijk zijn. | |
2 | |
Levend in bijzonderheid | |
zijt gij heilig voor een tijd. | |
Laat de haren van uw hoofd | |
staan voor wat gij God belooft. | |
3 | |
Uitgezonderd zult gij zijn; | |
houd u van de doden rein, | |
zoals voorgeschreven is, | |
daar God God van leven is. | |
4 | |
Drink uw wijn weer, scheer uw haar, | |
breng uw gave voor 't altaar; | |
boet uw zonde, delg uw schuld, | |
want uw dagen zijn vervuld. | |
A sound of Angels, Christopher Tye (1500 - 1573) | |
A sound of Angels from afar | Het klinken van een englenschaar |
fills all the quiet air | vervult de stille nacht. |
And Ah! how full of gladness are | O, hoe vol blijdschap was de maar |
the tidings that they bear. | die zij van verre bracht! |
The shepherds run to Bethlem town | In Bethlem staan de herderkens |
to see a wondrous sight: | om 't wonder heen vergaard: |
The Lord of Lords, to earth come down, | der Heren Heer daalt in tot mens, |
is born for men tonight. | is hedennacht gebaard. |
Yea, Christ is born, our heav'nly King | Hij is geboren Hemelheer |
salvation now is nigh, | verlossing is nabij. |
So all mankind with angels sing | Zing allen met het englenheir |
Glory to God on high. | Aan God de ere zij! |
herdichting: Wim Vroon | |
Once in Royal David's City, H. J. Gauntlett (1805 - 1876) | |
Once in royal David's city | In de Koningsstad van David |
stood a lowly cattle shed, | vlijt een moeder in een stal |
where a mother laid her baby | haar klein kindje in een kribbe, |
in a manger for a bed. | die tot bedje dienen zal. |
Mary was that mother mild, | Maria is die moeder schoon, |
Jesus Christ her little child. | Jezus Christus is haar zoon. |
He came down to earth from heaven | Uit de hemel kwam hij neder |
who is God and Lord of all. | hij die God is, Heer van 't al, |
And his shelter was a stable, | en zijn wiegje was een kribbe, |
and his craddle was a stall. | zijn geboorteplaats een stal, |
With the poor and mean and lowly | bij wie zwak is, arm of klein, |
lived on earth our Saviour holy. | wilde hij op aarde zijn. |
And our eyes at last shall see him | Door zijn liefde staan wij eenmaal |
through his own redeeming love, | met de Heiland oog in oog |
For that child so dear and gentle | want dat kind zo lief en teder, |
is our Lord in heaven above. | is ons Here van omhoog. |
And he leads his children on | En hij leidt zijn kindren tot |
to the place where he is gone. | waar hij zelf woont, dicht bij God. |
Not in that lowly stable, | In de hemel, niet bij ossen, |
with the oxen standing by, | niet bij ezels in een stal, |
we shall see him but in heaven, | aan Gods rechterhand gezeten, |
set at God's right hand on high; | is 't waar hij zich tonen zal. |
Where like stars his children crowned | Waar zijn kind'ren sterrekronen |
all in white shall wait around. | dragend, eeuwig bij hem wonen. |
herdichting: Wim Vroon | |
God rest you merry, Gentlemen, traditioneel Engels ( 18e eeuw) | |
God rest ye merry, gentlemen, | God ruste u met vreugde toe, |
let nothing you dismay, | laat niets uw hoop verstoren |
For Jesus Christ our Saviour | want Christus, onze Redder, |
was born upon this day; | is vandaag geboren. |
To save us all from Satan's power | Hij redde ons uit Satans macht, |
when we were gone astray. | waaraan wij ons verloren. |
O tidings of comfort and joy. | O tijding van troost en vreugd. |
From God our heavenly Father | Van God de hemelvader kwam |
a blessed angel came, | een heilge englenmacht, |
And unto certain shepherds | die aan de herders in het veld |
brought tidings of the same; | de blijde boodschap bracht: |
How that in Bethlehem was born | Gods zoon is u geboren |
the Son of God by name. | in Bethlehem vannacht: |
O tidings of comfort and joy. | O tijding van troost en vreugd. |
The shepherds at those tidings | Toen zij de woorden hoorden, |
rejoiced much in mind, | verheugden zij zich zeer, |
And left their flocks afeeding | lieten hun kudden in de steek |
in tempest, storm and wind, | in storm en wind en weer, |
And went to Bethleem straightaway | en haastten zich naar Bethlehem |
this blessed Babe to find. | en vonden 't kind, de Heer. |
O tidings of comfort and joy. | O tijding van troost en vreugd. |
But when to Bethlehem they came | Toen kwamen zij in Bethlems stal |
whereat this infant lay, | en vonden 't kindje dat |
They found him in a manger | zacht slapend in zijn kribbe lag |
where oxen feed on hay; | waar anders vee uit at. |
His mother Mary kneeling | Maria knielde bij hem neer, |
unto the Lord did pray: | zijn moeder, en zij bad: |
O tidings of comfort and joy. | O tijding van troost en vreugd. |
herdichting: Wim Vroon |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
The first Nowell, traditioneel Engels, (16e / 17e eeuw, oorsprong mogelijk 13e eeuw) | |
The first Nowell the Angel did say | De eerste kerstnacht werd gemeld |
was to certain poor shepherds in fields as they lay, | aan arme herders in het veld. |
in fields where they lay keeping their sheep, | Die hielden bij het vee de wacht |
on a cold winter s night that was so deep. | in t holste van een winternacht. |
Nowell, nowell, nowell, nowell! | Kerstmis! Kerstmis! |
Born is the King of Israel. | Isrels vorst geboren is! |
They looked up and saw a star | Ze keken omhoog, zagen een ster |
Shining in the east beyond them far. | in t Oosten blinken van zeer ver, |
And to the earth it gave great light, | die schonk de aarde felle gloor |
and so it continued, both day and night. | en dat ging dag en nacht zo door. |
Nowell, nowell, nowell, nowell! | Kerstmis! Kerstmis! |
Born is the King of Israel. | Isrels vorst geboren is! |
And by the light of that same star | Bij het licht van deze ster |
three wise men came from country far. | kwamen drie wijzen van heel ver. |
To seek for a king was their intent, | een nieuwe koning zochten zij |
and to follow the Star wherever it went. | en de ster die scheen hen bij. |
Nowell, nowell, nowell, nowell! | Kerstmis! Kerstmis! |
Born is the King of Israel. | Isrels vorst geboren is! |
This Star drew nigh to the North West. | De ster gaf het noordwesten aan, |
O'er Bethlehem it took it's rest. | boven Bethlehem bleef hij staan. |
And there it did both stop and stay, | daar stond hij stil, bewoog niet meer: |
right o er the place where Jesus lay. | net boven t huis van onze Heer! |
Nowell, nowell, nowell, nowell! | Kerstmis! Kerstmis! |
Born is the King of Israel. | Isrels vorst geboren is! |
Then enter'd in those wise men three, | De wijzen bogen alle drie |
full rev rently upon their knee, | voor de gevondene de knie |
and offer'd there, in his presence, | en haalden Hem, in diep ontzag, |
their gold, and myrrh, and frankincense. | goud, wierook, mirre voor de dag. |
Nowell, nowell, nowell, nowell! | Kerstmis! Kerstmis! |
Born is the King of Israel. | Isrels vorst geboren is! |
Then let us all with one accord | Zingen wij nu lof en eer, |
Sing praises to our heavenly Lord | met eender stem, de Hemelheer, |
that hath made heav n and earth of naught, | die uit niets de wereld wrocht, |
and with his blood mankind hath bought. | ons met zijn bloed heeft vrijgekocht! |
Nowell, nowell, nowell, nowell! | Kerstmis! Kerstmis! |
Born is the King of Israel. | Isrels vorst geboren is! |
herdichting: Wim Vroon | |
Dancksagung zu unserm Newgebornen Jesulein, Melchior Franck (1573 - 1639) | |
Danksagen wir alle Gott unserm Herren Christo, | Dankzeggen wij allen God, onze Here Christus |
der uns mit seinem Wort hat erleuchtet | die ons met zijn Woord verlicht heeft |
und uns erlöset hat mit seinem Blute | en ons met zijn bloed verlost heeft |
von des Teufels Gewalt. | uit des Duivels macht. |
O, du holdseligs Lämmelein, | O, gij lieftallig lammeke, |
Gottes und Marien Söhnelein, | Gods en Maria's kindeke |
mein Heiland und mein Brüderlein, | mijn Heiland en mijn broederke, |
wie liegst im harten Krippelein. | hoe ligt g'in 't harde kribbeken. |
Verschmäh doch nicht das Herze mein, | Versmaad toch niet 't harte mijn, |
mach dir's zum sanften Bettelein, | maak 't u tot een zacht beddeken, |
senk dich hinein durch Glauben mein, | zink erin weg door 't gelove mijn, |
Und sprich mit Freud und Trost hinein. | en spreek mij troost en vreugde in. |
Den sollen wir alle | Hem moeten wij allen met zijn englen |
mit seinen Engeln loben mit Schalle, | klinkende loven, |
singen: Preis sei Gott in der Höhe! | zingen: Ere zij God in den Hoge! |
herdichting: Wim Vroon |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
Abingdon Carols, Bryan Kelly | |
Dark the night lay | Duistere Nacht |
Dark the night lay, wild and dreary | Nachtelijk duister, wild en woedend |
moaned the wind by Melchior's tower. | kreunt de wind om Melchiors slot, |
Sad the Sage, while pondering weary | sombere wijze, duister broedend |
o'er the doom of Judah's power. | over de loop van Juda's lot. |
When behold, the clouds are parted, | Ach, voorwaar, de wolken wijken, |
westward, lo, a light gleams far! | westwaarts blinkt een licht van goud! |
Now his heart's true quest has started, | Nu kan zijn hart naar waarheid reiken, |
for his eyes have seen the star. | Nu heeft zijn oog de ster aanschouwd. |
Now, Lord Jesus, hear our calling, | Ach, Heer Jezus, hoor mijn schreien, |
deep the darkness where we stray | ik dool in diepe duisternis. |
How shall we. mid boulders falling, | Hoe weet ik, struiklend over keien |
know for thine the roughhewn way? | welk ruw pad het Uwe is? |
Lo, a light shines down to guide us | Maar zie, een licht schijnt ten geleide |
where thy saints and angels are! | naar englen, heilgen duizendvoud. |
Now we know thy live besides us. | Ik weet uw liefde aan mijn zijde. |
for our eyes haver seen the star | Nu heeft mijn oog de ster aanschouwd. |
herdichting: Wim Vroon | |
King Herod and the Cock | Herodes en de Haan |
There was a star in David's land. | Een ster straalt over Davids rijk. |
So bright it did appear. | Hoe schitterend haar pracht! |
Into King Herod's chamber, | koning Herodes opperzaal |
and brightly it shined there. | verlicht zij door haar kracht. |
The wise men soon espied it. | De wijzen die haar zagen |
And told the king on high, | zegden de koning aan |
A princely babe was born that night, | dat er een Prins geboren was |
No king could e er destroy. | en geen vorst kon Hem verslaan. |
"If this be true," King Herod said, | Wanneer dat waar was, sprak de vorst |
"As thou hast told to me, | - een godsonmogelijkheid - |
This roasted cock that lies in the dish, | dan sta de haan op van mijn bord |
Shall crow full fences three. | en kraaie drie hagen wijd! |
"The cock, soon thrustened and feathered well, | Terstond rijst de gebraden haan |
By the work of God's own hand, | door kracht van Godes hand |
And he did crow full fences three, | en kraait drie volle hagen ver |
In the dish where he did stand. | van Herodes borderand. |
herdichting: Wim Vroon | |
Jesu, son most sweet and dear | Wiegelied |
Jesu, son most sweet and dear, | Jesu, zoon zo lief en dier, |
mean the bed you lie on here, | nederig uw bedken hier, |
and that afflicts me sore. | en dat bedroeft mij zwaar. |
For your craddle s like a bier, | Want uw wieg is als een baar, |
and a ox and ass are with you here. | een os en ezel aan uw zij; |
And I must weep therefore. | daarom dat ik schrei. |
Jesu, sweet one, show no wrath, | Lieve Jesu, wees niet kwaad: |
for I have not the poorest cloth | ik heb geen doek en ik heb geen draad |
to wrap you in its fold. | dat ik u bedekken zoude. |
Not a rag in with to wrap you safe | Dus leg uw hoofdken aan mijn borst, |
or hold you on my lap; | uw voetkens op mijn schoot wilt houden |
So put your feet against my pap. | dat ik u hoede tegen vorst |
and shield you from the cold. | en u schutte voor de koude. |
herdichting: Wim Vroon |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
A Ceremony of Carols, Benjamin Britten (1913 - 1976) | |
Procession | Processie |
Hodie Christe natus est, | Heden is de Christus geboren, |
hodie Salvator apparuit! | heden is de Heiland verschenen! |
Hodie in terra canunt angeli, | Heden zingen engelen op aard, |
laetantur archangeli. | verblijden aartsengelen zich. |
Hodie exsultant justi, dicentes | heden juichen de rechtvaardigen en zeggen: |
Gloria in excelsis Deo. Alleluia! | Eer aan God in den Hoge. Halleluja! |
herdichting: Wim Vroon | |
Wolcum Yole! | Welkom Joel (Kerstmis) |
Wolcum be thou hevene king, | Welkom zijt Gij, hemelkoning. |
Wolcum, born in one morning, | Welkom, nieuwgeboren Kind, |
Wolcum for whom we sall sing! | Welkom voor wie ieder zingt! |
Wolcum Yole! | Welkom Joel! |
Wolcum be ye, Stevene and Jon, | Welkom Steef, Jan, heilgenpaar |
Wolcum, Innocentes every one, | Welkom onnozelen tegaar, |
Wolcum, Thomas marter one, | Welkom, Thomas, eerste martelaar |
Wolcum Yole! | Welkom Joel! |
Wolcum be ye, good Newe Yere, | Welkom, Nieuwe Jaar, ook gij |
Wolcum, Twelfthe Day both in fere, | Welkom, twaalfde dag erbij |
Wolcum, seintes lefe and dere, | Welkom, Thomas, eerste martelaar |
Wolcum Yole! | Welkom Joel! |
Wolcum be ye, Candelmesse, | Welkom, zijt gij, Kaarsenmis |
Wolcum be ye, Quene of bliss, | Welkom, Vrouwe van verblijdenis |
Wolcum bothe to more and lesse. | Welkom, wie meer of minder is. |
Wolcum Yole! | Welkom Joel! |
Wolcum be ye, that are here, | Welkom, allen bij elkaar |
Wolcum alle and make good cheer. | Welkom nu en vrolijk maar. |
Wolcum alle another yere. | Welkom, weer het andre jaar! |
Wolcum Yole! | Welkom Joel! |
herdichting: Wim Vroon | |
There is no Rose | Daar is geen Roos |
There is no rose of such vertu | daar is geen roos van zulke kracht |
as is the rose that bare Jesu | als de roos die Jezus bracht. |
Alleluia | Halleluja |
For in this rose conteined was | Die kleine roos hield in haar blad |
heaven and earth in litel space, | de hemel en de aard omvat. |
Res miranda | Een wonder ding! |
By that rose we may well see | Door deze roos aanschouwen wij 't: |
here be one God in persons three, | Gods eenheid in drievuldigheid |
Pares Forma | Verschijnt in Vorm |
The aungels sungen the shepherds to: | Englen zongen herders voor |
Gloria in excelsis Deo. | Eer aan God de Heemlen door |
Gaudeamus | Wees verblijd |
Leave we all this werldly mirth, | Verzaken wij der wereld vreugd |
And follow we this joyful birth. | En volgen wij dit kind verheugd |
Transeamus | Laat ons gaan |
herdichting: Wim Vroon | |
That Yonge Child | Dit jonge Kind |
That yonge child when it gan weep | Dit jonge kind met zijn verdriet |
with song she lulled him asleep: | zong zij in sluimer met een lied; |
That was so sweet a melody | dat was zo zoet van melodij |
it passed alle minstrelsy. | daar kon geen enkel minstreel bij. |
The nightinggale sang also: | Der nachtegalen hoogste leid |
Her song is hoarse and nought thereto: | Zonk daar geheel bij in het niet. |
Whoso attendeth to her song | Al wie dit laatste lied waardeert |
and leaveth the first then doth he wrong. | boven het eerste, doet verkeerd. |
herdichting: Wim Vroon | |
Balulalow | Balulalow |
O my deare hert, young Jesu sweit, | Mijn hartelief, Jesuken zoet, |
Prepare thy creddil in my spreit, | bereid uw wieg in mijn gemoed, |
And I sall rock thee to my hert, | dan wieg ik u steeds aan mijn hart |
And never mair from thee depart. | en ben nooit meer van u apart. |
But I sall praise thee evermoir | maar zal u prijzen immermeer |
With sanges sweit unto thy gloir; | met schone zangen tot uw eer. |
Mijn hart knielt voor u neder zo, | Al wie dit laatste lied waardeert |
And sing that richt Balulalow. | ik zing gepast Balulalow ! |
herdichting: Wim Vroon | |
As Dew in Aprille | Als dauw in April |
I sing of a maiden | Ik zing van een meisje, |
that is makeles: | zo weergaloos, |
King of all kings | dat Koning der Koningen |
to her son she ches. | tot zoon verkoos. |
He came also stille | Hij kwam alzo stille |
to his moder's bour, | waar zijn moeder was |
As dew in Aprille, | Als dauw in aprille |
that falleth on the grass. | valt op het gras. |
He came also stille | Hij kwam alzo stille |
there his moder lay | waar zijn moeder lei |
As dew in Aprille, | Als dauw in aprille |
that falleth on the spray. | valt op en twijg. |
Moder and mayden | Moeder en maged |
Was never none but she. | was niemand dan zij: |
Well may such a lady | wel mag die vrouwe |
Goddes moder be. | Gods moeder zijn. |
herdichting: Wim Vroon | |
This little Babe | Dit kindeke |
This little Babe so few days old | Dit kindeke, zo jong nog maar, |
is come to rifle Satan's fold. | jaagt Satans horden uit elkaar. |
All hell doth at his presence quake, | De hel heeft bij zijn komst getrild, |
though he himself for cold do shake. | ofschoon hijzelf van koude rilt |
For in this weak unarmed wise | Want ongewapend, zwak en wel, |
the gates of hell he will surprise. | verrast hij de poorten van de hel. |
With tears he fights and wins the field, | Hij wint de slag met tranen zilt, |
His naked breast stands for a shield; | zijn blote buikje is zijn schild. |
His battering shot are babish cries, | zijn beukend schot zijn kindersnikken, |
His arrows looks of weeping eyes, | zijn pijlen zijn betraande blikken; |
His martial ensigns Cold and Need, | zijn krijgsbanieren Nooddruft, Kou, |
and feeble Flesh his warrior's steed. | zijn tere lijf zijn strijdros trouw. |
His camp is pitched in a stall, | Zijn legerkamp: een schapenschuur, |
His bulwark but a broken wall; | zijn bolwerk is een brokkelmuur, |
The crib his trench, haystalks his stakes; | de krib zijn loopgraaf, stro zijn schans, |
of shepherds he his muster makes; | uit herders neemt hij luitenants. |
And thus, as sure his foe to wound, | Maar zéker de vijand te verminken |
the angels' trumps alarum sound. | doen englen het 'Te wapen' klinken. |
My soul, with Christ join thou in fight; | Mijn ziel, wees Christus' combattant, |
stick to the tents that he hath pight. | blijf bij de tenten die hij spant; |
Within his crib is surest ward; | want in ziijn krib zijt gij behoed, |
this little Babe will be thy guard. | dit Kindeke bewaart u goed. |
If thou wilt foil thy foes with joy, | Als gij uw vijand graag verwint, |
then flit not from this heavenly Boy. | wijk dan niet van dit hemels Kind. |
herdichting: Wim Vroon |
In Freezing Winter Night | Vorstnacht |
Behold, a silly tender babe, | zie het teer, eenvoudig kind |
in freezing winter night, | dat in de vorstnacht ligt |
In homely manger trembling lies. | te beven in een voederbak |
Alas, a piteous sight! | Ach, wat een droef gezicht! |
The inns are full; no man will yield | De herberg vol; geen mens verschaft |
This little pilgrim bed. | de kleine pelgrim plek. |
But forced he is with silly beasts | Bij suffe os en ezel wordt |
in crib to shroud his head. | hij in een krib gelegd. |
This stable is a Prince's court, | die veestal is een Prinsenhof |
this crib his chair of State; | waar 'n krib zijn troon in wordt; |
The beasts are parcel of his pomp, | het vee dat vormt zijn erewacht, |
the wooden dish his plate. | een houten trog zijn bord. |
The persons in that poor attire | dat volk draagt in zijn schamele dos |
His royal liveries wear; | Zijn koninklijke tooi; |
The Prince himself is come from heaven; | de prins komt zelf van 't Hemelrijk, |
This pomp is prized there. | daar vinden ze dat mooi. |
With joy approach, 0 Christian wight, | nader met vreugde, Christenziel |
Do homage to thy King, | bewijs uw koning eer; |
And highly praise his humble pomp | prijs hoog de nederige staat |
Which he from heav'n doth bring. | van onze Hemelheer. |
herdichting: Wim Vroon | |
Spring Carol | Lente |
Pleasure it is: | Genoegen is: |
To hear iwis, | te horen wis |
The Birdes sing, | vogelgefluit; |
The deer in the dale, | herten in dal; |
The sheep in the vale, | schapen van stal; |
The corn springing. | koren dat spruit. |
God's purveyance | Door God gegeven |
For sustenance | om van te leven, |
It is for man. | aan alleman. |
Then we always | geef telkens weer |
To give him praise, | aan God de eer |
And thank him than. | en dank Hem dan. |
herdichting: Wim Vroon | |
Adam lay ibounden | Adam lag gebonden |
Deo Gracias | God zij dank! |
Adam lay ibounden, | Adam lag gebonden, |
Bounden in a bond; | gebonden in een band |
Four thousand winter | Vierduizend winters |
Thought he not to long. | vond hij niet te lang. |
And all was for an appil, | 't Was alles voor een appel, |
An appil that he tok, | een appel, zo geweest |
As clerkes finden | zoals elke geleerde |
Written in their book. | in de Schriften leest. |
Ne had the appil take ben, | Maar was die appel niet gevat, |
The appil take ben, | die appel niet gevat, |
Ne hadde never our lady | nooit hadden wij ons Lieve Vrouw |
A ben hevene quene. | tot hemelvorstin gehad! |
Blessed be the time | Gezegend het moment |
That appil take was. | dat de appel er was. |
Therefore we moun singen. | daarom moeten wij zingen |
Deo gracias! | Deo gracias! |
herdichting: Wim Vroon | |
Recession | Recessie |
Hodie Christus natus est: | Heden is de Christus geboren, |
hodie Salvator apparuit: | heden is de Heiland verschenen! |
hodie in terra canunt angeli: | Heden zingend engelen op aard, |
laetantur archangeli: | verblijden aartsengelen zich. |
hodie exsultant justi dicentes: | heden juichen de rechtvaardigen en zeggen: |
Gloria in excelsis Deo. Alleluia! | Eer aan God in de Hoge. Halleluja! |
herdichting: Wim Vroon |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
Entre lou bioù et l'àse, Tussen os en ezel, kerstlied uit de Périgord | |
Entre lou bioÿ et l'àse | Tussen os en ezel |
Lou paubre ei coueitza | ligt het arme kleintje |
Tout jalat | ijskoud, |
N'a rè déjou soun cràne | heeft niets op zijn kruintje |
Qu'un piti paÿ de fè | dan een beetje hooi, |
Savé bé! | dat u 't weet! |
Qu'ei per l'amour de mé. | Het is uit liefde voor mij. |
Los treis Reis li van veïre | De drie koningen komen hem bezoeken, |
Li porten de l'encen | brengen wierook voor hem mee, |
Per présen | als geschenk, |
Qu'ei co que nous fait creire | wat ons doet geloven |
Que qu'ei lo Diù del ciel | dat dit de God des hemels is, |
Tout nouvel | nieuwgeboren. |
Anas-li, Pastourels. | Herders ... naar hem toe! |
herdichting: Wim Vroon |
Make we joy now in this festvertaling: Wim Vroon © | |
muziek: Old English Carol / William Walton | |
Make we joy now in this fest | Maak plezier nu op dit feest |
in quo Christus natus est. | waar Christus op geboren is. |
Eya, eya, eya | Heia, heia, heia |
A Patre Unigenitus | s Vaders eengeboren Zoon |
Is through a maiden come to us. | kwam door een maagd tot ons ter woon. |
Sing we of him and say Welcome! | Zing van hem en zeg Welkom! |
Veni Redemptor gencium. | Verlosser van het mensdom: kom. |
A solis ortus cardine | Hij kwam van waar de zonne rijst, |
So mighty a Lord is none as he, | geen is machtig Heer als hij; |
And to our kind he hath him knit | die zich aan ons geslacht verbond, |
Adam parens quod polluit. | dat onze vader Adam schond. |
O Lux beata Trinitas! | Gezegend Licht, Drievuldigheid! |
He lay between an ox and ass, | Die tussen os en ezel leit, |
beside his mother, maiden free: | naast zijn Moeder, maged vrij. |
Gloria tibi Domine! | U, o Heer, zij lof en prijs! |
A hymn to the Virginherdichting: Wim Vroon © | |
muziek: tekst; anonymus ± 1300; bewerking: Benjamin Britten
| |
Of one that is so fair and bright | O, die zo helder straalt en fel, |
Velut maris stella, | Ster der Zee zijt Gij, |
Brighter than the day is light, | feller dan het daglicht zelf, |
Parens et puella: | Maagd, Moeder allebei, |
I cry to thee, thou see to me, | ik roep u aan, zie Gij mij staan, |
Maria, bid uw Zoon toch aan, | Lady, pray thy Son for me, |
Tam pia, | Zo trouwe, |
That I may come to thee. | dat ik tot u mag gaan. |
Maria! | O Vrouwe! |
All this world was forlorn | Heel de wereld was verloren, |
Eva peccatrice, | Eva heeft de zonde, |
Till our Lord was yborn | tot ons Here werd geboren. |
De te genetrice. | maar ook u gezonden. |
With Ave it went away | Het duisterst tij dat ging voorbij, |
Darkest night, and comes the day | gegroet! De dag verschijnt. |
Salutis | Wees gegroet, |
The well springeth out of thee. | De springfontein zijt Gij. |
Virtutis | Vol van Moed. |
Lady, flow'r of ev'rything, | Vrouwe, Bloem der eeuwigheid, |
Rosa sine spina, | Roze zonder doornen, |
Thou bare Jesu, Heaven's King, | Jezus, 's hemels Heer, droegt Gij, |
Gratia divina: | Goddelijk uitverkoren, |
Of all thou bear'st the prize, | Gij gaaft de volle prijs, |
Lady, Queen of paradise | Koningin van 't Paradijs |
Electa: | Ontplooide, |
Maid mild, mother es Effecta. | die Moeder, Maagd, Voltooide zijt. |
Effecta. | Voltooide. |
| |
O magnum mysteriumvertaling: Wim Vroon © | |
muziek: Morten Lauridsen
| |
O magnum mysterium | O groot geheimenis |
et admirabile sacramentum, | en wonderbaarlijk sacrament: |
ut animalia viderent Dominum natum, | dat dieren de nieuwgeboren Heer |
jacentem in praesepio. | mochten zien liggen in een kribbe |
Beata Virgo, | Gezegende Maagd, |
cujus viscera meruerunt | wier schoot waardig was |
portare Dominum Christum. | Christus de Heer te dragen. |
Alleluia! | Halleluja! |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
The Lambvertaling: Wim Vroon © | |
tekst: William Blake; muziek: John Tavener
| |
Little Lamb, who made thee? | Lammetje, wie schiep jou? |
Dost thou know who made thee? | Weet je wie jou maakte? |
Gave thee life and bid thee feed. | Jou 't leven gaf, je grazen liet, |
By the stream and o'er the mead; | op de weide, bij de vliet? |
Gave thee clothing of delight, | Jou je bekoorlijk vachtje gaf, |
softest clothing, woolly, bright; | wit en wollig, kroezig, zacht, |
Gave thee such a tender voice, | en je teder stemgeluid, |
making all the vales rejoice? | dat door alle dalen juicht? |
Little Lamb, who made thee? | Lammetje, wie schiep jou? |
Dost thou know who made thee? | Weet je wie jou maakte? |
| |
Little Lamb Ill tell thee, | Lammetje, ik zeg je t, |
Little Lamb Ill tell thee; | lammetje, ik zeg je t: |
He is called by thy name, | Hij is naar jou geheten |
For he calls himself a Lamb. | want Hij noemt zichzelf een Lam. |
He is meek and he is mild, | Zachtmoedig is Hij, welgezind, |
He became a little child | kwam ter wereld als een Kind. |
I a child, and thou a lamb, | Ik, een kind, en jij, een lam, |
We are called by his name. | heten beiden naar zijn naam. |
Little lamb, God bless thee: | Lammetje: Gods zegen; |
Little lamb, God bless thee. | Lammetje: Gods zegen! |
| |
The blessed sonvertaling: Wim Vroon © | |
tekst: Miles Coverdale, naar Luther; muziek: R. Vaughan Williams | |
The blessed son of God only | De Zoon van God, gebenedijd, |
In a crib full poor did lie; | ligt in een kribbe armelijk; |
With our poor flesh and our poor blood | met ons armzalig vlees en bloed |
Was clothed that everlasting good. | is Hij bekleed, Hij, 't eeuwig goed. |
Kyrieleison | Kyriëleis |
| |
The Lord Christ Jesu, God's son dear, | Gods lieve Zoon, Christus de Heer, |
Was a guest and a stranger here; | daalt als gast en vreemde neer, |
Us for to bring from misery, | dat wij uit ons gedoemd bestaan |
That we might live eternally. | naar t eeuwig leven zouden gaan. |
Kyrieleison | Kyriëleis |
| |
All this He did for us freely, | Dit deed Hij voor ons vrijelijk, |
For to declare His great mercy; | in grote goedertierenheid. |
All Christendom be merry therefore, | Wees dan vol vreugde, Christenheid, |
And give Him thanks for ever more, | en zeg hem dank in eeuwigheid. |
Kyrieleison, kyrieleison | Kyriëleis, Kyriëleis. |
| |
In the bleak midwintervertaling: Wim Vroon © | |
tekst: Christina Rossetti; muziek: Gustav Holst
| |
In the bleak midwinter | In de barre winter, |
Frosty wind made moan, | wind door merg en been, |
Earth stood hard as iron, | de grond keihard bevroren, |
Water like a stone; | het water als versteend; |
Snow had fallen, snow on snow, | sneeuw viel er in lagen, |
Snow on snow, | sneeuw op sneeuw op sneeuw, |
In the bleak midwinter, | in die winterdagen |
Long ago. | van een verre eeuw |
| |
Our God, heavn cannot hold Him | Geen hemel kan God houden, |
Nor earth sustain; | de aarde duldt hem niet, |
Heaven and earth shall flee away | maar aard en hemel wijken |
When He comes to reign; | als Hij het gebiedt. |
In the bleak midwinter | In 't hartje van de winter |
A stable place sufficed | hoefde Hij niet méé |
The Lord God Almighty, | dan een arme veestal, |
Jesus Christ. | Christus onze Heer. |
| |
What can I give him, | Wat kon ik hem geven |
Poor as I am? | als ik bij hem kwam? |
If I were a shepherd | Zou ik herder wezen - |
I would bring a lamb; | gaf ik hem een lam. |
If I were a wise man | k Zou mijn plicht betrachten |
I would do my part; | als ik wijsheid had. |
Yet what I can I give Him | Wat ik, schoon arm, kan geven |
Give my heart. | is mijn ganse hart. |
|
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
The crown of rosesvertaling: Wim Vroon © | |
tekst: A. N. Plesjsjejev / G. Dreamer; muziek: Peter I. Tsjaikovsky | |
When Jesus Christ was yet a child | Toen Jezus nog een jongske was, |
He had a garden small and wild, | had hij een tuintje vol gewas, |
Wherein he cherished roses fair, | vol rozen, schoon en uitgezocht, |
And wove them into garlands there. | waarvan hij rozenkransen vlocht. |
Now once, as summertime | Eens, tegen t einde van de mei, |
drew nigh, | |
There came a troop of children by. | trok daar een kinderschaar voorbij |
And seeing roses on the tree, | en toen die al die rozen zag, |
With shouts they plucked them merrily. | plukten ze juichend alles af. |
Do you bind roses in your hair? | Doe jij soms rozen in je haar? |
They cried, in scorn, to Jesus there, | zo spotten zij met Jezus daar. |
The boy said humbly: Take I pray, | Neem alle rozen mee zei Hij, |
All but the naked thorns away | maar laat de doornen hier bij mij. |
Then of the thorns they made a crown, | Toen vlochten zij een doornenkroon |
And with rough fingers pressed it down, | en drukten ruw die op zijn hoofd, |
Till on his forehead fair and young, | tot op zijn voorhoofd schuldeloos |
Red drops of blood like roses sprung. | het rode bloed sproot als een roos. |
Deck the hallvertaling: Wim Vroon © | |
oud-Welsh kerstlied, bewerking: David Willcocks | |
Deck the hall with boughs of holly | Laat de zaal met hulst versieren, |
Fa la la la la, fa la la la, | Fa la la la la, fa la la la, |
'Tis the season to be jolly, | t Is de tijd van vrolijk vieren, |
Fill the mead cup, drain the barrel, | vul de bekers, leeg de vaten, |
Troll the ancient Christmas carol! | wil de carols galmen laten! |
See the flowing bowl before us, | Laat de stromen wijn verschijnen, |
Strike the harp and join the chorus, | sla de harp, zing de refreinen! |
Follow me in merry measure | volg mij in mijn blije tonen |
While I sing of beauty's treasure. | als ik zing van al het schone! |
Fast away the old year passes, | t Oude jaar spoedt zich ten einde, |
Hail the new, ye lads and lasses, | heil het nieuwe, jongens, meiden! |
Laughing, quaffing all together, | Laat ons lachen, smeer de kelen, |
Heedless of the wind and wether, | wind noch weer kan ons wat schelen |
Fa la la la, fa la la la!! | Fa la la la la, fa la la la!! |
| |
Lord of the Dance, Tekst en melodie (bewerking van een Shaker-lied): Sydney Carter (*1919) | |
Lord of the Dance | Heer van de Dans |
I danced in the morning: | Ik danste bij daglicht, |
when the world was begun, | toen de wereld begon, |
and I danced in the moon | ik danste bij maan |
and the stars and the sun | en bij sterren, bij zon, |
and I came down from heaven | kwam neer van de hemel |
and I danced on the earth. | en danste op aard, |
At Bethlehem I had my birth. | in Bethlehem heeft mijn wieg gestaan. |
Dance, then, wherever you may be, | Dans dan, dans, waar het ook zij, |
I am the Lord of the Dance, said he. | ik ben de Heer van de Dans, zegt hij. |
And I'll lead you all, wherever you may be, | Ik leid je wel, waar het ook zij, |
And I'll lead you all in the Dance, said he. | Ik leid je wel bij de Dans, zegt hij. |
I danced for the scribe | Ik danste voor geleerden, |
and the pharisee | vroeg farizeeën mee |
but they would not dance | die wilden niet dansen |
and they wouldn't follow me. | die volgden niet mee. |
I danced for the fisherman, | Ik danste voor de vissers, |
for James and John - | voor Jacobus, Johan, |
They came with me. | en de Dans ging door. |
"Dance ..." | "Dans ..." |
I danced on the Sabbath | Ik danste op sabbat, |
and I cured the lame; | genas een lamme man, |
the holy people | alleen het vrome volk |
said it was a shame. | dat sprak er schande van. |
They buried my body | Ze hebben me begraven |
And they thought I'd gone, | met nog een steen d'r voor, |
But I am the dance, | maar ik ben zelf de Dans |
And I still go on. | en ga nog altijd door. |
"Dance ..." | "Dans ..." |
I danced on a Friday. | Ik danste die Vrijdag |
when the sky turned black. | bij alle duisternis |
- It's hard to dance | een harde dans |
with the devil on your back. | als het met de duivel is. |
They whipped and they stripped | Ze staken en braken me |
and they hung me on high, | en gingen naar huis, |
and they left me there | ze lieten me alleen |
on a Cross to die. | om te sterven aan een kruis. |
"Dance ..." | "Dans ..." |
They cut me down. And I leapt up high; | Ze haalden me neer - ik sprong overend; |
I am the Life that'll never, never die | ik ben het Leven dat nooit nooit sterft. |
I'll live un you if you'll live in me - | Ik leef in jou als jij in mij - |
"I am the Lord of the Dance" sais he. | "Ik ben de Heer van de Dans" zegt hij. |
"Dance ..." | "Dans ..." |
herdichting: Wim Vroon | |
Muziek en tekst: John Dowland (1563 - 1626), Fine knacks for ladies | |
Fine knacks for ladies, cheap choice, brave and new, | Goed spul voor dames, koopjes, keus, en kans, |
Good pennyworths but money cannot move, | zijn centen waard, maar geld beweegt me niet. |
I keep a fair but for a fair to view, | Een dorpsjuweel, een dorps juweel slechts klaar; |
A beggar may be liberal of love, | een bedelaar is vrij, met liefd' althans; |
Though all my wares be trash the heart is true. | mijn handel treif mijn hart is trouw en waar. |
Great gifts are guiles and look for gifts again, | Een groot geschenk beguichelt, gluurt naar meer; |
My trifles come, as treasures from my mind, | mijn sprankeltjes ontspringen aan mijn geest; |
It is a precious jewel to be plain, | het kostbaarst kleinood kan onooglijk zijn, |
Sometimes in shell the Orient's pearls we find, | soms vindt men parels in een vreemde schelp. |
Of others take a sheaf, of me a grain. | Van anderen een schoof, van mij een grein. |
Within this pack pins, points, laces and gloves, | Dit pakje speldjes, kwikjes, strikjes, lint, |
And divers toys fitting a country fair, | bergt wat een dorpsjuweel aan speeltjes past; |
But in my heart where duty serves and loves, | mijn hart, waarin de plicht dient en bemint, |
Turtles and twins, court's brood, a heav'nly pair, | twee torteltjes, hoofs broed, een hemels paar; |
Happy the heart that thinks of no removes. | gelukshart, dat op geen verwijd'ring zint! |
herdichting: Wim Vroon |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
Gabriel Fauré (1820-1869) Cinq Mélodies 'De Venise', op. 58 | |
Mandoline Les donneurs de sérénades Et les belles écouteuses échangent des propos fades Sous les ramures chanteuses. C'est Tircis et c'est Aminte, Et c'est l'éternel Clitandre, Et c'est Damis qui pour mainte Cruelle fait maint vers tendre. Leurs courtes vestes de soie, Leurs longues robes à queues, Leur élégance, leur joie Et leurs molles ombres bleues, Tourbillonnent dans l'extase D'une lune rose et grise, Et la mandoline jase Parmi les frissons de brise. | Mandoline De serenadegevers en hun schone luisteraarsters wisselen samen loze praat onder het ruisend lover. 't Is Tircis en 't is Aminte, en de eeuwige Clitandre en Damis, die voor zo menig wrede zo menig teder versje maakt. Hun korte zijden vesten, hun langbesleepte jurken, hun élégance, hun vreugde en hun zachte blauwe schaduw, wervelen rond in de extase van een ros-met-grijze maan, en de mandoline snatert bij huiveringen van de wind. |
En Sourdine Calmes dans le demi-jour Que les branches hautes font, Pénétrons bien notre amour De ce silence profond. Mêlons nos âmes, nos coeurs Et nos sens extasiés, Parmi les vagues langueurs Des pins et des arbousiers. Ferme tes yeux à demi, Croise tes bras sur ton sein, Et de ton coeur endormi Chasse à jamais tout dessein. Laissons-nous persuader Au souffle berceur et doux Qui vient, à tes pieds, rider Les ondes des gazons roux. Et quand, solennel, le soir Des chênes noirs tombera Voix de notre désespoir, Le rossignol chantera. | Heimelijkheid Laat ons stil in het halfduister dat de hoge takken maken onze liefde diep doordringen van deze diepe stilte. Voegen wij ons hart en ziel en onze opgetogen zinnen samen, onder kwijnende verlangens van dennen en van moerbeibomen. Sluit je ogen half, kruis je armen op je borst, en uit je ingeslapen hart drijft voor eeuwig ieder plan. Laten we ons doen geloven in een zuchtje, deinend, zacht, dat, achter je, rimpelingen trekt op de rossige gazons. En als de avond plechtig daalt uit de zwarte eiken, krijgt onze wanhoop stem: de nachtegaal zal zingen. |
Green Voici des fruits, des fleurs, des feuilles et des branches Et puis voici mon coeur qui ne bat que pour vous. Ne le déchirez pas avec vos deux mains blanches Et qu'à vos yeux si beaux l'humble présent soit doux. J'arrive tout couvert encore de rosée Que le vent du matin vient glacer à mon front. Souffrez que ma fatigue à vos pieds reposée Rêve des chers instants qui la délasseront. Sur votre jeune sein laissez rouler ma tête Toute sonore encor de vos derniers baisers; Laissez-la s'apaiser de la bonne tempête, Et que je dorme un peu puisque vous reposez. | Green Hier zijn vruchten, bloemen, bladeren en takken. En hier is nog mijn hart, dat enkel slaat voor u. Scheur het niet kapot met uw twee blanke handen, en in uw ogen schoon dit klein geschenk zij zoet. Ik kom geheel bedekt met dauw nog aan, die de ochtendwind op mij heeft verstard. Sta toe dat mijn vermoeidheid die aan uw voeten rust van kostbare momenten droomt die haar ontspannen zullen. Op uw jonge boezem moge mijn hoofd zich wenden, geheel weerklinkend nog van uw laatste kussen; laat het eerst bedaren van die zoete storm; dat ik een weinig slaap, daar u immers rust. |
À Clymène Mystiques barcarolles, Romances sans paroles, Chère, puisque tes yeux, Couleur des cieux, Puisque ta voix, étrange Vision qui dérange Et trouble l'horizon De ma raison, Puisque l'arôme insigne De ta pâleur de cygne, Et puisque la candeur De ton odeur, Ah! puisque tout ton être, Musique qui pénètre, Nimbes d'anges défunts, Tons et parfums, A, sur d'almes cadences, En ses correspondances Induit mon coeur subtil, Ainsi soit-il ! | Aan Clymene Hooggestemde barcarolles, romances zonder woorden, lief, nu dat je ogen, met de kleur van hemel, nu dat je stem, het vreemde zien dat de horizon van mijn verstand vertroebelt en verwart, nu het apart aroom van je bleekheid als een zwaan, nu ook de onschuld van je geur, ah! nu heel je wezen, muziek die doordríngt, wolken van engelen zaliger, klanken en smaken, ach, op kunstige ritmen met alle verwijzing mijn gevoelig hart vervult - nu zij dat zo! |
C'est l'extase C'est l'extase langoureuse, C'est la fatigue amoureuse, C'est tous les frissons des bois Parmi l'étreinte des brises, C'est vers les ramures grises Le choeur des petites voix. O le frêle et frais murmure ! Cela gazouille et susurre, Cela ressemble au bruit doux Que l'herbe agitée expire... Tu dirais, sous l'eau qui vire, Le roulis sourd des cailloux. Cette âme qui se lamente Et cette plainte dormante C'est la nôtre, n'est-ce pas ? La mienne, dis, et la tienne, Dont s'exhale l'humble antienne Par ce tiède soir, tout bas ? | Extase 't Is de smachtende extase, 't is de liefdesmoeheid, al het ruisen van het bos in de greep van de winden; 't is tot de grauwe twijgen, het koor van kleine stemmen. O, het frêle en fris gefluister! Dat murmelt en dat ritselt, dat lijkt op zacht geluid dat het bewogen gras uitblaast... en, lijkt het, onder het wielend water het dof gerol van keitjes. De geest die zicht bekreunt, de sluimerende klacht, dat is de onze, niet? De mijne toch, de jouwe, waaruit die kleine deun zich breidt, de zoele avond door, zo zacht? |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
Robert Schumann (1810-1856) Opus 90 Lenau | |
Lied eines Schmiedes Fein Rösslein, ich Beschlage dich, Sei frisch und fromm, Und wieder komm! Trag deinen Herrn Stets treu dem Stern, Der seiner Bahn Hell glänzt voran. Trag auf dem Ritt Mit jedem Tritt Den Reiter du Dem Himmel zu! Nun Rösslein, ich Beschlage dich, Sei frisch und fromm, Und wieder komm! | Lied van de smid Mooi klein paardje, ik besla je, loop frank en fris, kom nog eris! Draag steeds je heer, volg trouw de ster die, fel, vooraan verlicht zijn baan. Draag op je draf met elke pas de ruiter op de hemel af. Kom, klein paardje, ik besla je, loop frank en fris, kom nog eris! |
Meine Rose Dem holden Lenzgeschmeide, Der Rose, meiner Freude, Die schon gebeugt und blasser Vom heissen Strahl der Sonnen, Reich' ich den Becher Wasser Aus dunklem, tiefem Bronnen. Du Rose meines Herzens! Vom stillen Strahl des Schmerzens Bist du gebeugt und blasser; Ich möchte dir zu Füssen, Wie dieser Blume Wasser, Still meine Seele giessen! Könnt' ich dann auch nicht sehen Dich freudig auferstehen. | Mijn roze 't Bekoorlijk lentesieraad, de roze, mijn verblijden, reeds buigende en bleker van de hete gloed der zon, reik ik de waterbeker uit donk're, diepe bron. O roze van mijn hart! Door stille gloed der smart ben je gebogen, bleker; kon ik slechts aan je voeten, als deze bloem de beker, je stil mijn ziel uitgieten, kon ik op deze wijze jou blijde zien herrijzen. |
Kommen und Scheiden So oft sie kam, erschien mir die Gestalt So lieblich wie das erste Grün im Wald. Und was sie sprach, drang mir zum Herzen ein Süss wie des Frühlings erstes Lied. Und als Lebwohl sie winkte mit der Hand, War's, ob der letzte Jugendtraum mir schwand. | Komen en scheiden Zo vaak ik haar gestalte heb aanschouwd, was die als 't eerste tere groen in 't woud. En wat zij sprak, drong binnen in mijn hart, zoet als des voorjaars eerste lied. En toen 't vaarwel van haar kant was geschied, was 't of de laatste jeugddroom mij verliet. |
Die Sennin Schöne Sennin, noch einmal Singe deinen Ruf ins Tal, Dass die frohe Felsensprache Deinem hellen Ruf erwache! Horch, o Sennin, wie dein Sang In die Brust den Bergen drang, Wie dein Wort die Felsenseelen Freudig fort und fort erzählen! Aber einst, wie alles flieht, Scheidest du mit deinem Lied, Wenn dich Liebe fortbewogen, Oder dich der Tod entzogen. Und verlassen werden stehn, Traurig stumm herübersehn Dort die grauen Felsenzinnen Und auf deine Lieder sinnen. | De herderin Schone herderin, nog eenmaal zing' uw roepen door het dal, dat de montere rotsensprake door uw held're roep ontwake! Hoor, herderin, hoe wat ge zingt in der bergen boezem dringt, hoe uw woord der rotsen stemmen vrolijk voort- en voortvertellen! Eenmaal, zoals 't ál vervliedt, scheidt ge echter met uw lied, als de liefde is gekomen, of de dood u heeft genomen. En verlaten zullen staan, zwijgend, droef en starend staan, ginds der bergen grijze tinnen en er op uw lied'dren zinnen. |
Einsamkeit Wildverwachs'ne dunkle Fichten, Leise klagt die Quelle fort; Herz, das ist der rechte Ort Für dein schmerzliches Verzichten! Grauer Vogel in den Zweigen, Einsam deine Klage singt, Und auf deine Frage bringt Antwort nicht des Waldes Schweigen. Wenn's auch immer Schweigen bliebe, Klage, klage fort; es weht, Der dich höret und versteht, Stille hier der Geist der Liebe. Nicht verloren hier im Moose, Herz, dein heimlich Weinen geht, Deine Liebe Gott versteht, Deine tiefe, hoffnungslose! | Eenzaamheid Wildvergroeide zwarte pijnen, zachtjes klaagt de bron maar voort; hart, dit is het rechte oord om er droevig te verkwijnen. Grauwe vogel in de twijgen, eenzaam klinkt je klagend lied, en het woud dat antwoordt niet op je vragen dan met zwijgen. Ook als 't eeuwig zwijgen bliefde - klaag maar, klaag maar voort - hier waait, die je hoort en je verstaat, stillekens de geest der liefde. Niet verloren tussen mossen, hart, uw heim'lijk schreien gaat want uw liefde - God verstaat die zo diepe, hopeloze! |
Der schwere Abend Die dunklen Wolken hingen Herab so bang und schwer, Wir beide traurig gingen Im Garten hin und her. So heiss und stumm, so trübe Und sternlos war die Nacht, So ganz wie unsre Liebe Zu Tränen nur gemacht. Und als ich musste scheiden Und gute Nacht dir bot, Wünscht' ich bekümmert beiden Im Herzen uns den Tod. | De zware avond De donk're wolken hingen zo laag, zo bang en zwaar; wij beiden, treurig, gingen de tuin door met elkaar. Zo klam en stom, zo triestig en sterloos was de nacht, zozeer als onze liefde die niet dan tranen bracht. Toen ik van jou moest scheiden en 'Goede nacht' jou bood, toen wenste ik ons beiden met droevig hart de dood. |
Requiem Ruh' von schmerzensreichen Mühen Aus und heissem Liebesglühen! Der nach seligem Verein Trug Verlangen, Ist gegangen Zu des Heilands Wohnung ein. Dem Gerechten leuchten helle Sterne in des Grabes Zelle, Ihm, der selbst als Stern der Nacht Wird erscheinen, Wenn er seinen Herrn erschaut im Himmelspracht. Seid Fürsprecher, heil'ge Seelen! Heil'ger Geist, lass Trost nicht fehlen. Hörst du? Jubelsang erklingt, Feiertöne, Darein die schöne Engelsharfe singt: Ruh' von schmerzensreichen Mühen Aus und heissem Liebesglühen! Der nach seligem Verein Trug Verlangen Ist gegangen Zu des Heilands Wohnung ein. | Requiem Rust van 't smartelijk vermoeien en van 't vurig liefdesgloeien! Die zo met de zaal'gen één wilde wezen, die ging heden naar des Heilands woning heen. Dien gerechte lichten helder sterren in de dodenkelder, hem, die zelf als ster bij nacht zal verschijnen als hij zijnen Heer aanschouwt in 's hemels pracht. Heil'ge zielen, wilt voorspreken, laat, Heil'ge Geest, troost niet ontbreken. Hoort ge? Jubelzang weerklinkt, vreugdetonen waar de schone eng'lenharp in zingt: Rust van 't smartelijk vermoeien en van 't vurig liefdesgloeien! Die zo met de zaal'gen één wilde wezen, die ging heden naar des Heilands woning heen. |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
Ernest Amédée Chausson (1855-1899) Serres Chaudes (Maurice Maeterlinck) op. 24 | |
Serre chaude O serre au milieu des forêts! Et vos portes à jamais closes! Et tout ce qu'il y a sous votre coupole! Et sous mon âme en vos analogies! Les pensées d'une princesse qui a faim, L'ennui d'un matelot dans le désert, Une musique de cuivre aux fenêtres des incurables. Allez aux angles les plus tièdes! On dirait une femme évanouie un jour de moisson: Il y a des postillons dans la cour de l'hospice; Au loin, passe un chasseur d'élans, devenu infirmier. Examinez au clair de lune! (Oh! rien n'y est à sa place!) On dirait une folle devant les juges, Un navire de guerre à pleines voiles sur un canal, Des oiseaux de nuit sur des lys, Un glas vers midi, (Là-bàs sous ces cloches!) Une étape de malades dans la prairie, Une odeur d'éther un jour de soleil. Mon Dieu! Mon Dieu! Quand aurons-nous la pluie, Et la neige et le vent dans la serre! | Broeikas O broeikas midden in de wouden met je deuren eeuwig toe. En al wat onder je koepel is, en in mijn ziel naar jouw gelijkenis. Gedachten van een prinses die honger heeft, zorg van een matroos in de woestijn, muziek van koper aan het raam der ongeneeslijken. Ga naar de koelste hoeken! Het lijkt een vrouw, bezwijmd ten dage van de oogst: er zijn postiljons op de cour van het gasthuis; verderop passeert een elandjager die verpleger is geworden. Bezie het bij maanlicht! Ah, niets is er op zijn plaats. Een gekkin voor de rechters, lijkt het, een oorlogsschip met volle zeilen op een vaart, nachtvogels op waterlelies, een doodsklok met het middaguur (ginds onder de klokketoren!), een pleisterplaats van zieken in het weiland, een geur van ether op een dag met zon. O God, o God, wanneer krijgen we regen en sneeuw en wind in deze kas! |
Serre d'ennui O cet ennui bleu dans le coeur! Avec la vision meilleure, Dans le clair de lune qui pleure, De mes rêves bleus de langueur! Cet ennui bleu comme la serre, Où l'on voit closes à travers Les vitrages profonds et verts, Couvertes de lune et de verre, Les grandes végétations Dont l'oubli nocturne s'allonge, Immobilement comme un songe Sur les roses des passions; Où de l'eau très lente s'élève En mêlant la lune et le ciel En un sanglot glauque éternel, Monotonement comme un rêve | Serre vol verveling O die grijze verveling in het hart! Met het betere zicht in het maanlicht dat weent van mijn trage grijze dromen! Die verveling, grijs als de serre, waar je gesloten ziet, door de diepgroene ruiten heen, bedekt met maan en glas, de rijzige beplanting waarvan de nachtelijke vergetelheid zich uitstrekt, roerloos als een droombeeld, over de rozen van de passie; waar zeer traag water stijgt, vermengend maan en lucht, met een eeuwig troosteloze snik, eentonig als een droom. |
Lassitude Ils ne savent plus où se poser ces baisers, Ces lèvres sur des yeux aveugles et glacés; Désormais endormis en leur songe superbe, Ils regardent rêveurs comme des chiens dans l'herbe, La foule des brebis grises à l'horizon, Brouter le clair de lune épars sur le gazon. Aux caresses du ciel, vague comme leur vie, Indifférent et sans une flamme d'envie Pour ces roses de joie écloses sous leurs pas; Et ce long calme vert qu'ils ne comprennent pas. | Lusteloosheid Ze weten niet meer waar ze moeten komen, deze kussen, deze lippen op blinde en beslagen ogen; verder suffend in hun grootse droom, kijken zij peinzend als honden op het gras naar een meute grijze schapen aan de einder, het maanlicht aan het grazen, verspreid op het gazon, voor hemelstrelingen, vaag als hun bestaan, onverschillig en zonder vonk van afgunst op die vreugderozen, onder hun stap ontloken; en die lange groene stilte die zij niet verstaan. |
Fauves las Ô les passions en allées, Et les rires et les sanglots! Malades et les yeux mi-clos Parmi les feuilles effeuillées, Les chiens jaunes de mes péchés, Les hyènes louches de mes haines, Et sur l'ennui pâle des plaines Les lions de l'amour couchés! En l'impuissance de leur rêve Et languides sous la langueur De leur ciel morne et sans couleur, Elles regarderont sans trève Les brebis des tentations S'éloigner lentes, une à une, Et l'immobile clair de lune, Mes immobiles passions. | Loom roofwild O de verdwenen hartstochten, en de lachjes en de snikken! Ziek, en de ogen half geloken tussen het afgevallen blad, de gele honden van mijn zonden, de valse hyena's van mijn haten, en op de vale verveling van de vlaktes de leeuwen van de liefde liggend! In de onmacht van hun dromen en loom onder de kwijning van hun sombere hemel zonder kleur blijven ze rusteloos turen naar de schapen die ze willen, die langzaam verdwijnen, een voor een, en het roerloos licht der maan naar mijn roerloze hartstochten. |
Oraison Vous savez, Seigneur, ma misère ! Voyez ce que je vous apporte ! Des fleurs mauvaises de la terre, Et du soleil sur une morte. Voyez aussi ma lassitude, La lune éteinte et l'aube noire ; Et fécondez ma solitude En l'arrosant de votre gloire. Ouvrez-moi, Seigneur, votre voie, éclairez mon âme lasse, Car la tristesse de ma joie Semble de l'herbe sous la glace. | Gebed Gij, Heer, kent mijn ellende! Zie wat ik tot u breng! Kwade bloemen van de aarde, en zonlicht op een dode vrouw. Zie mijn lauwheid ook, de maan verdoft, de morgen zwart; doe mijn alleenheid vruchtbaar zijn, begiet die met uw glorie. Open, Heer, uw weg voor mij, verlicht mijn matte ziel, want de triestheid van mijn vreugde is als gras onder het ijs. |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
Robert Schumann (1810-1856) | |
Widmung Du meine Seele, du mein Herz, Du meine Wonn', o du mein Schmerz, Du meine Welt, in der ich lebe, Mein Himmel du, darein ich schwebe, O du mein Grab, in das hinab Ich ewig meinen Kummer gab. Du bist die Ruh, du bist der Frieden, Du bist vom Himmel mir beschieden. Dass du mich liebst, macht mich mir wert, Dein Blick hat mich vor mir verklärt, Du hebst mich liebend über mich, Mein guter Geist, mein bessres Ich | Opdracht Jij mijn ziel, o jij mij hart, jij mijn vreugde, jij mijn smart, jij mijn wereld, waarin ik leve, mijn hemel jij, waarin ik zweve, o jij mijn graf, waar 'k mijn verdriet voor eeuwig in verzinken liet. Jij bent de rust, jij bent de vrede, jou deelt de hemel aan mij mede. Dat jij mij mint, is mij zo goed, jouw blik is 't die mij stralen doet, jij tilt mij uit boven mijn ik, mijn goede geest, mijn beter ik! |
Die Lotusblume Die Lotusblume ängstigt Sich vor der Sonne Pracht Und mit gesenktem Haupte Erwartet sie träumend die Nacht. Der Mond, der ist ihr Buhle Er weckt sie mit seinem Licht, Und ihm entschleiert sie freundlich Ihr frommes Blumengesicht, Sie blüht und glüht und leuchtet Und starret stumm in die Höh'; Sie duftet und weinet und zittert Vor Liebe und Liebesweh. | De lotusbloem De lotus is vreesachtig voor der zonne pracht en met gebogen hoofdje verwacht zij vol dromen de nacht. De maan, die is haar minnaar, hij wekt haar met zijn licht; voor hem ontsluiert zij vriendlijk haar vrome bloemengezicht. Bloeiend en gloeiend en glanzend en zwijgend naar boven toe ziet zij, geurend en wenend en bevend van liefde en liefdesverdriet. |
Aus den östlichen Rosen Ich sende einen Gruss wie Duft der Rosen, Ich send' ihn an ein Rosenangesicht. Ich sende einen Gruss wie Frühlingskosen, Ich send' ihn an ein Aug voll Frühlingslicht. Aus Schmerzensstürmen, die mein Herz durchtosen, Send' ich den Hauch, dich unsanft rühr' er nicht! Wenn du gedenkest an den Freudelosen, So wird der Himmel meiner Nächte licht. | Van rozen uit het oosten Ik zend een groet als geur van rozen, ik zend hem aan een rozengezicht. Ik zend een groet als lentekozen, ik zend hem aan een oog vol lentelicht. Uit stormen van lijden die mijn hart doorrazen, zend ik een vleug, hij beroere je licht! Mocht je gedenken de vreugdeloze, dan wordt de hemel mijner nachten licht. |
Auftrage Nicht so schnelle, nicht so schnelle! Wart ein wenig, kleine Welle! Will dir einen Auftrag geben An die Liebste mein. Wirst du ihr vorüberschweben, Grüsse sie mir fein! Sag, ich wäre mitgekommen, Auf dir selbst herabgeschwommen: Für den Gruss einen Kuss KühnÊ mir zu erbitten, Doch der Zeit Dringlichkeit Hätt' es nicht gelitten. Nich so eillig! halt! erlaube, Kleine, leichtbeschwingte Taube! Habe dir was aufzutragen An die Liebste mein! Sollst ihr tausend Grüsse sagen, Hundert obendrein. Sag, ich wär' mit dir geflogen, über Berg und Strom gezogen: Für den Gruss einen Kuss Kühn mir zu erbitten, Doch der Zeit Dringlichkeit Hätt' es nicht gelitten. Warte nicht, dass ich dich treibe, O du träge Mondesscheibe! Weisst's ja, was ich dir befohlen Für die Liebste mein: Durch das Fensterchen verstohlen Grüsse sie mir fein! Sag, ich wär' auf dich gestiegen, Selber zu ihr hinzufliegen: Für den Gruss einen Kuss Kühn mir zu erbitten, Du seist schuld, Ungeduld hätt mich nicht gelitten. | Boodschap Niet zo ijlen, niet zo ijlen, kleine golf, wacht toch een wijle! Ik wil je een boodschap geven aan de liefste mijn. Als je haar voorbij mocht zweven, groet haar dan van mij! Zeg: ik zou zijn meegekomen, op jouzelf zijn voortgezwommen, om vol moed voor mijn groet 'n kusje te bedingen. Bezigheid al die tijd heeft dat steeds verhinderd. Niet zo'n haast! wil mij vergeven! wacht, lichtvleug'lig duifje, even! Ik heb jou iets op te leggen: aan de liefste mijn moet je duizend groeten zeggen, honderd er nog bij. Zeg: ik was wel meegevlogen, over berg en stroom getogen, om vol moed voor mijn groet 'n kusje te bedingen. Bezigheid al die tijd heeft dat steeds verhinderd. Wacht niet af tot ik, o trage maanschijf, jou eerst op zal jagen! 'k Heb, je weet het, jou bevolen: groet de liefste mijn door het dakvenster verstolen hartelijk van mij! Zeg: ik was wel mee gedreven, naar je toe zijn komen zweven, om vol moed voor mijn groet 'n kusje te bedingen. Eigen schuld, ongeduld heeft het mij verhinderd. |
Zigeunerliedchen 1 Unter die Soldaten ist ein Zigeunerbub' gegangen, Mit dem Handgeld ging er durch, und morgen muss er hangen. Holten mich aus meinem Kerker, setzten auf den Esel mich, Geisselten mir meine Schultern, dass das Blut floss auf den Weg. Holten mich aus meinem Kerker, stiessen mich ins Weite fort, Griff ich rasch nach meiner Büchse, tat auf sie den ersten Schuss. | Zigeunerliedje 1 Tussen de soldaten liep een zigeuner mee, gevangen. Met het handgeld er vandoor. En morgen moet hij hangen. Haalden zij me uit mijn kerker, moest ik op de ezel mee, geselden ze me mijn schouders dat het bloed de weg op liep; haalden ze me uit mijn kerker, joegen me hier ver vandaan, dan zou ik mijn geweer snel grijpen, loste op hen het eerste schot. |
Zigeunerliedchen 2 Jeden Morgen, in der Frühe, Wenn mich weckt das Tageslicht, Mit dem Wasser meiner Augen Wasch' ich dann mein Angesicht. Wo die Berge hoch sich türmen An dem Saum des Himmels dort, Aus dem Haus, dem schönen Garten, Trugen sie bei Nacht mich fort. | Zigeunerliedje 2 Elke morgen, in de vroegte, wekt mij steeds het ochtendlicht. Met het water uit mijn ogen was ik dan mijn aangezicht. Waar de hoge bergen rijzen aan de hemelzoom daarginds, uit dat huis, die fraaie tuin daar, brachten ze me weg bij nacht. |
Die Kartenlegerin Schlief die Mutter endlich ein über ihrer Hauspostille? Nadel, liege du nun stille, Nähen, immer Nähen, nein, Legen will ich mir die Karten, Ei, was hab ich zu erwarten, Ei, was wird das Ende sein? Trüget mich die Ahnung nicht, Zeigt sich einer, den ich meine, Schön, da kommt er ja, der eine, Coeur-Bub kannte seine Pflicht. Eine reiche Witwe? Wehe. Ja, er freit sie, ich vergehe, O verruchter Bösewicht. Herzeleid und viel Verdruss, Eine Schul' und enge Mauern, Karo-König, der bedauern Und zuletzt mich trösten muss. Ein Geschenk auf artge Weise, Er entführt mich, eine Reise, Geld und Lust im überfluss. Dieser Karo-König da Muss ein Fürst sein oder König Und es fehlt daran nur wenig, Bin ich selber Fürstin ja. Hier ein Feind, der mir zu schaden Sich bemüht bei seiner Gnaden, Und ein Blonder steht mir nah. Ein Geheimnis kommt zu Tage, Und ich flüchte noch beizeiten, Fahret wohl, ihr Herrlichkeiten, O, das war ein harter Schlag. Hin ist einer, eine Menge Bilden um mich ein Gedränge, Dass ich sie kaum zählen mag. Kommt das dumme Fraungesicht, Kommt die Alte da mit Keuchen, Lieb und Lust mir zu verscheuchen, Eh' die Jugend mir gebricht? Ach, die Mutter ist's, die aufwacht, Und den Mund zu schelten aufmacht. Nein, die Karten lügen nicht. | De kaartlegster Slaapt mijn moeder eindlijk in Boven onze huispostille? Naaldje, stop eens even, wil je, Naaien, almaar naaien, nee. Ik zal mij de kaart eens leggen, Ei, wat mag mij staan te wachten, Ei, hoe zal het mij vergaan? Als ik mij niet sterk vergis, toont zich wie ik meen, die ene, ja, daar komt hij al, diegene, Hartenboer die kent zijn plicht. Met een rijke weeuw? Ocharme! Ja, hij vrijt haar! Heb erbarmen! O jij valse slechterik! Hartepijn, veel narigheid, en een school met enge muren, Ruitenheer, die het bezuren maar op 't laatst mij troosten moet. Geschenken op galante wijze, hij ontvoert me, we gaan reizen, geld, plezier in overvloed. En de Ruitenkoning dáár moet een vorst zijn of een koning en het scheelt maar een klein beetje of ikzelf ben koningin. Hier een vijand die mij schade tracht te doen bij Zijn Genade, en een blond heer staat mij na. Een geheimnis openbaart zich maar ik vlucht gelukkig tijdig. Nu, vaarwel dan, heerlijkheden. O, dat was een hard gelag. Wég, dat ben je, er verdringen zich rondom mij zoveel dingen dat ik ze niet tellen mag. Komt die vrouw met dom gezicht, komt dat mens daar met haar hijgen liefd' en lust bij mij verdrijven eer mijn jonkheid mij ontvliedt? Ach, 't is moeder die, ontwaakt, mondenvol verwijten maakt. Nee, de kaarten liegen niet. |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
Sint Nicolaas(Saint Nicolas)Opus 42 Een Cantate | ||
Muziek: Benjamin Britten | © Nederlandse tekst: | |
Tekst: Eric Crozier | Wim Vroon |
I Inleiding | ||
Our eyes are blinded by the holiness you bear. The bishop's robe, the mitre and the cross of gold Obscure the simple man within the Saint. Strip off your glory, Nicolas! And speak! ... Onze ogen zijn verblind van al uw heiligheid. De bisschopsrok, de mijter en het kruis van goud verhullen de eenvoudige binnen de heilige. Leg af uw schittering, o Nicolaas, en spreek. Nicolaas: Over de lange spanbrug van zestienhonderd jaar kom ik om God te dienen mèt u, gelijk ik deed temidden der gemeente, ver terug. Ieder die toen naast mij bad, is heen, hun naam werd stof, hun graf werd gras en klei. Toch leeft het glanzend zaad van hun geloof in ú! Door ú verrijst het als een forse eik of dort als het vertrapte gras. Houd levend het geloof waarvoor uw vaders streden; het won door eeuwen zelfopoffering. Veel martelaars zijn dood - dat gij God dienen zoudt. Leid ons Heer! tot het verborgen pad van liefde naar steeds meerder Liefde, van geloof naar meer Geloof. Verleen ons kracht, o Heer! Schenk Gij ons kracht om U te dienen in ootmoedigheid. | ||
II De geboorte van Nicolaas | ||
Nicolaas' geboorte is verhoring van gebed. Hij haast zich uit de moederschoot en schreit: GOD ZIJ GEBENEDIJD! Windselen en krib zijn voor hem klaargezet Hij klapt in beide handen en hij krijt: GOD ZIJ GEBENEDIJD! Blij en blond en bloot, onschuldig tot en met, komt hij op aarde wonen voor een tijd. GOD ZIJ GEBENEDIJD! Water rimpelt "Welkom" als hij in de tobbe glijdt; hij zwemt en duikt met ogen open, wijd. GOD ZIJ GEBENEDIJD! Hij klimt het doopvont in met Kerstmistijd. Zijn kerkelijke doop is dan een feit. GOD ZIJ GEBENEDIJD! Pelgrims knielen biddend aan zijn zij. Hij groeit in gunst, zijn naam in heiligheid. GOD ZIJ GEBENEDIJD! Nicolaas wast in eer en deugd en vlijt, zijn roem rijkt als de regenboog naar wijd en zijd. Nicolaas wordt nog Sint roept de buurt altijd. GOD ZIJ GEBENEDIJD! | ||
III Nicolaas wijdt zichzelve Gode toeNicolaas:Mijn ouders dood Veel te vroeg verliet ik ooit de stille pracht van thuis, een wijder mensenwereld in. De mens! Ik trof hem eenzaam aan, gekweld: geboren, opgegroeid, gedoemd ten dood, en eeuwig in de vrees van eeuwig dood te zijn, het speeltuig van de tijd, de vriend van het verval; geen hoop, geloof, en tégen God. Moedeloos verkocht ik land, wou 't wrang gelaat van armoe kwijt, voedde de armen keer op keer, gaf alles aan liefdadigheid. Maar de Liefde eiste méér. Moedeloos, wierp ik al wat mij afhield van zijn wil opzij, van toegewijdheid aan de Heer; geluk smeet ik ver achter mij. Nog vroeg de Liefde meer. Moedeloos, riep ik tot God. "Reinig het boze hart in mij. Wees Gij alleen mijn gids bij 't gaan". Ik bad om onderworpenheid. En de Liefde was voldaan. | ||
IV Hij reist naar het Heilige LandNicolaas voer naar 't Heilig Land;veel zonneschijn op zee, een gunstige zuidwester blies, meeuwen zeilden, en de bries bracht geur van kruiden mee. ieder wist: wij naderen land, gevaar komt er niet aan behalve één, die biddend ligt, handen samen, ogen dicht. geknield bij de bezaan. Het scheepsvolk spot met Nicolaas. Geen blik zijn zij hem waard, tot, als de zonsondergang genaakt, hij opstaat, korte metten maakt met gokken en gekaart. Nicolaas voorzegt en profeteert: Zwaar weer komt naderbij! De zeelui honen dit 'gevaar', de sterrenhemel schijnt te klaar. "Onzin" zeggen zij. Donkerheid komt zeer snel op. Nog staat de wind pal zuid; de schipper zelf gaat onder zeil, de stuurman houdt de koers op peil, de uitkijk die kijkt uit. Nicolaas bezweert: "Uw straf! Voor spotten met Gods woord!" De wind schiet uit, de donder brult, de bliksem splijt de zee, die vult het schip van boord tot boord. Zeefonteinen spuiten op, het schip dreigt om te slaan. Te steng te stag te loef te lij de bliksem schicht en doemlicht bij Help, moeder, wij vergaan Bliksems sissen, elke schicht bindt het zicht met giftig licht! Ah! Ah! Ah! Ah! Spaar ons!! Red ons! Redder! Hozen, hozen! Dweilen, dweilen! Ah! Wervelwind, verwoestend sterk huilt zijn strijdkreet langs vuil zwerk. Ah! Ah! Ah! Ah! In de boten! Onderuit! Spaar ons! Red ons! Redder! Brekers gaan nog meer te keer, rollers rijzen, dalen weer! Voor top en takel! Strijk het zeil! Overstag! Reven! Reven! Donder scheurt de hemelen welhaast met verbazingwekkend wild geraas. Bid tot God, knielt en bid! Donder, bliksem, wind en weer eert met luid misbaar zijn Heer. Nicolaas wacht rustig af tot ieder is geknield. Dan valt hij op zijn knieën neer, hij smeekt de zegen van de Heer - en dat de storm op-hield. O God! Wij zijn maar zwakke mensen, zondig, dwaas. Wij bidden slecht in angst en nood, bij ziekte of bij een groot verlies. Zonder de prikkel van de angst slaapt ons geweten diep, vergeet het uw genâ. Help ons, o God! te onderscheiden Tem Gij ons koppig hart. Leer ons minder vragen en meer geven in dankbaarheid aan U. heb medelijden met onze ontoereikendheid, want wij zijn waarlijk meelijwekkend in uw oog. Amen. Wind en water liggen neergevlijd. De lucht is klaar en kalm. Het schip zeilt veilig door. Met galm zingt heel de schepping nu een psalm in diepe dankbaarheid. Onder de sterren slapen zeelui bij, door doodsangst uitgeput. En blij bid ik de hoogste God. En Hij en al zijn englen lachen mij zacht toe. Ik schrei en schrei en schrei | ||
V Nicolaas komt te Myra en wordt tot Bisschop gekozenKom, Godsgezant van ver!Kom, man van God! Ga voor in onze kerk en dien haar diocees als Bisschop Nicolaas, ons schild en kracht en vreê. Nicolaas Ik, Nicolaas, Bisschop van Myra en zijn diocees, zal door de gewisse gunst van God Zijn gelovigen beschermen, wees en weduw troosten, Zijn wil volbrengen voor dit rijkgezegend Volk. Amen! Zet de mijter op uw hoofd als teken van uw heerschappij. Amen! Neem het goud habijt dat u bekleedt met Christus' hoog gezag. Amen! Draag de dalmatiek met ingeweven kruis van uw geloof. Amen! Voer de kromstaf: stok en staf waarmee ge uw kudde troost. Amen! Steek uw vinger in de ring als wijdingsteken van uw trouwverbond met God. Amen! Dien het Geloof! Vertreed zijn vijanden! Dien het Geloof! Gemeente 1 Juich, aarde, juich alom de Heer! Dien God met blijdschap, geeft hem eer. Kom, nader voor Zijn aangezicht; Zing hem een vrolijk lofgedicht! 2 Ga tot Zijn poorten in met lof, met lofzang in zijn heilig hof. Loof hem aldaar met hart en stem; prijs gij Zijn naam, verheerlijk Hem! 3 Want goedertieren is de Heer. Zijn goedheid eindigt nimmermeer. Zijn trouw en waarheid houden kracht tot in het laatste nageslacht. Amen! | ||
VI Nicolaas uit het gevangNicolaasVervolgingen besprongen onze kerk, smoorden haar stem. Acht dorre jaren lang verstikt door Romes macht! Ik lag geketend en voltrok in eenzaamheid het sacrament met cellebrood. De wolf ging in mijn kudde rond. O mens! De wereld is u toebereid als voor een vorst! het paradijs is uw in heerlijkheid! De sterrenpracht: voor ú voor ú de engelzang! Maar gij bemint uw wildernis, zwelgt in uw eigen pijn, omhelst der zonde zweep, gij stort uw schatten en koopt wanhoop op! Gij bouwt uw tempels, buiten schoon en binnen rot, gij kultiveert uw wildernis. Toch, Christus is van ú! Hij leefde en stierf voor ú. God gaf in zijn genâ Zijn Zoon voor u tot heil, opdat gij leeft. Hem slaat gij aan het kruis, ontheiligt zo uw wildernis. Keer u van zonde af! En buig uw harde en verstokte hart! Beken uzelf tot Hem in de boetvaardigheid en wijd uw leven nederig aan Hem, aan Heiligheid. | ||
VII Nicolaas en de opgezouten zonenDe honger zit achter ons aan,heeft onze paarden bij het bit. Winter sneeuwt de wegen wit. O, ver moeten wij gaan! Hongerend grauw kruist onze baan, grommend ziet het onze draf. De reis gaat traag, de tijd is straf. O, ver moeten wij gaan! Onze zoons worden betreurd! Wat kan er met hen zijn gebeurd? Timmetje, Mark en Jan zijn zoek! < Waard: een gouden munt, pak aan! breng ons eten eer de kou of de honger nijpen zou. O, ver moeten wij gaan! Dag aan dag zoeken wij door. Van de kinderen geen spoor! Dit pekelvlees staat ons wel aan. Kom, mijn vrienden, zit en eet! Bisschop, schuift u aan; ik weet dat u nog ver moet gaan! Maria, Moeder, ook gij wist hoe een kind kan zijn vermist! Ons Timmetje, Mark en Jan zijn zoek! U laat het, Bisschop, toch niet staan? Neem wat vlees Raak het niet aan! O, voed u niet met zonde! Verlos drie zielen uit de nood! Hun moeders klacht is stil maar groot. Die zij niet vinden kon, zijn in dit huis - maar dood Timmetje, Mark en Jan: neem jullie vlees en bloed weer an! Kom uit de duisternis vandaan! Kom! Kom! Kom! Kom! Zie! Zie! Zij leven alle drie! De slager slachtte hen en had hen opgepekeld in het vat! Het drietal, hand in hand, keert weer, zingt Halleluja voor zijn Heer! Halleluja Halleluja Halleluja Halleluja | ||
VIII Zijn vroomheid en wonderbare werkenWel veertig jaar heeft Nicolaasgewandeld onder ons. Hij heeft als onze heer en gids geleefd. Wij zochten hem bij hongersnood, bij een geboorte of de dood; en elke klacht heeft hij verzacht. Hij leidde ons het dal uit naar een grazig heuvelland. Hij vocht na elke fout voor ons behoud. In liefde was hij mateloos, o, ons verkwistend toegewijd; zijn koestering was zegening. Hij leeft in de verhalen voort, door kind en kindskindskinderen met vreugd verteld en doorverteld. Een man zucht bij de heidenen in het gevangenhuis. "O Nicolaas is daar, mijn zoon! vat moed, hij brengt je thuis!" "Vul, vul" zegt een, "mijn zak met graan, wij gaan van honger dood!" Hij voedt de hongerende schaar dan van één zakje brood! Drie dochters van een edel man zouden voor geld bezocht tòt Nicolaas drie beurzen nam en hen heeft vrijgekocht. De poort gesperd, strak zwart de vlag, drie man verliest de kop Maar Nicolaas slaat als bliksem in en vangt de bijlslag op. "Ach, help ons, goede Nicolaas ! Ons schip schiet vol met schuim!" Hij wandelt op de wateren en redt hen uit het ruim. Hij werkt ook, in Nicéa op de Bisschoppensynode, die Arius in naam van God vertoornd tegen de bodem! Hij dreigt de Grote Constantijn met bijbelboek en ban, tot Constantijn zijn kwaad belijdt als een gewone man. Laat wat van zijn eer vertelt van gebed zijn vergezeld. Hij leeft in de verhalen voort, door kind op kind op kind op kind nog steeds gekoesterd en bemind. | ||
IX De dood van NicolaasNicolaasDood, ik hoor uw roepstem en ik kom in haast. Mijn aardse tijd is om. Weet dat mijn ziel van liefde smacht naar Hem die boven op mij wacht. Heer, ten laatste word ik herboren en ik zal vertrekken uit dit tranendal, U groeten in het eeuwig licht van aangezicht tot aangezicht. Christus, wees mijn ziel dan toegenegen. Mijn laatste adem zegt Ú zegen die voor mij leefde en stierf. En nu - stervend stervend stervend beveel ik mijn geest aan U. Laat nu, o Heer, uw knecht in vrede gaan, gelijk Gij hebt gezegd. Want mijn ogen hebben Uw heil gezien, dat Gij bereid hebt voor alle volken: een licht tot verlichting van de heidenen en tot heerlijkheid van Uw volk Israel. Glorie zij de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, als in den beginne, nu en immer en van eeuwigheid tot eeuwigheid. Amen! Gemeente 1 God gaat zijn ongekende gang vol donkre majesteit; die in de zee zijn voetstap plant en op de wolken rijdt. 2 Uit grondeloze diepten put Hij licht, en kracht uit pijn. Die met zijn vuist de waatren schudt, Zijn wil is souverein. 3 Geliefden Gods, schept nieuwe moed! De wolken die gij vreest, zijn zwaar van regen, overvloed, van zegen die geneest. AMEN! | ||
Einde van de Sint Nicolaas-cantate, Opus 42 van Benjamin Britten (muziek) |
Tekst: Eric Crozier | © Nederlandse tekst: Wim Vroon |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen | |
|
Johann Sebastian Bach, Cantate Ich habe genug (BWV 82a) Am Fest Mariae Reinigung © vertaling: Wim Vroon | ||
1. Ich habe genug (Aria: Bas) | ||
2. Ich habe genug (Recitatief: Bas) | ||
3. Schlummert ein, ihr matten Augen (Aria: Bas) | ||
4. Mein Gott! wann kämmt das schäne: Nun! (Recitatief: Bas) | ||
5. Ich freue mich auf meinen Tod (Aria: Bas) | ||
1. Aria (Bas) | ||
Ich habe genug, | Dit is mij genoeg, | |
Ich habe den Heiland, | ik heb de Heiland, | |
das Hoffen der Frommen, | de hoop der vromen, | |
Auf meine begierigen Arme genommen; | in mijn verlangende armen genomen; | |
Ich habe genug! | dit is mij genoeg! | |
Ich hab ihn erblickt, | Ik heb hem aanschouwd, | |
Mein Glaube hat Jesum | mijn geloof heeft Jezus | |
ans Herze gedrückt; | aan t harte gedrukt. | |
Nun wünsch ich, | Mijn begeren is nu, | |
noch heute mit Freuden | nog heden met vreugde | |
von hinnen zu scheiden. | van hier te scheiden. | |
2. Recitatief (Bas) | ||
Ich habe genug, | Dit is mij genoeg, | |
Mein Trost ist nur allein, | Mijn troost is enkel dit: | |
Dass Jesus mein und ich | Dat Jezus mijn en ik | |
sein eigen möchte sein. | zijn eigendom mag zijn. | |
Im Glauben halt ich ihn, | In geloof houd ik hem vast, | |
Da seh ich auch mit Simeon | dan zie ik ook met Simeon | |
Die Freude jenes Lebens schon. | de vreugd van t gindse leven al. | |
Laßt uns mit diesem Manne ziehn! | Laat ons met deze man mee gaan! | |
Ach! möchte mich von meines Leibes Ketten | Ach! dat de Heer mij van de ketenen | |
der Herr erretten; | van mijn lichaam mocht verlossen; | |
Ach! wäre doch mein Abschied hier, | Ach! was toch mijn afscheid tháns, | |
Mit Freuden sagt ich, Welt, zu dir | met vreugd zei ik u, wereld, dan: | |
Ich habe genug. | t Is mij genoeg! | |
3. Aria (Alt) | ||
Schlummert ein, ihr matten Augen, | Sluimer in, gij moede ogen, | |
Fallet sanft und selig zu! | Val zacht en zalig toe. | |
Welt, ich bleibe nicht mehr hier, | Wereld, ik blijf niet langer hier! | |
Hab ich doch kein Teil an dir, | In u vind ik geen part of deel! | |
Das der Seele könnte taugen. | dat der ziele deuglijk is. | |
Hier muss ich das Elend bauen, | Hier is het ellende bouwen, | |
Aber dort, dort werd ich schauen | maar daar, dáár zal ik aanschouwen | |
Süßen Friede, stille Ruh. | lieve vrede, stille rust. | |
4. Recitatief (Bas) | ||
Mein Gott! wann kömmt | Wanneer, God, komt | |
das schöne: Nun! | dat schone Nú! | |
Da ich im Friede fahren werde | dat ik in de vrede inga | |
Und in dem Sande kühler Erde | en in het zand, de koele aarde | |
Und dort bei dir im Schoße ruhn? | en ginds in úw schoot - rusten zal? | |
Der Abschied ist gemacht, | Afscheid nam ik al: | |
Welt, gute Nacht! | Wereld, goedenacht! | |
5. Aria (Bas) | ||
Ich freue mich auf meinen Tod, | Ik verheug mij op mijn dood, | |
Ach, hätt er sich schon eingefunden. | ach, ware hij toch reeds verschenen! | |
Da entkomm ich aller Not, | Dan ontkwam ik alle nood, | |
Die mich noch auf der Welt gebunden. | die mij nog aan de wereld houdt gebonden. |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen | |
|
Johann Sebastian Bach, Cantate Herr Jesu Christ, wahr Mensch und Gott (BWV127) Am Sonntag Estomihi © vertaling: Wim Vroon | ||
1. Herr Jesu Christ, wahr Mensch und Gott (Koraal) | ||
2. Wenn alles sich zur letzten Zeit entsetzet (Recitatief: Tenor) | ||
3. Die Seele ruht in Jesu Händen (Aria: Sopraan) | ||
4. Wenn einstens die Posaunen schallen - Fürwahr, fürwahr, euch sage ich (Recitatief en Aria: Bas) | ||
5. Ach, Herr, vergib all unsre Schuld (Koraal) | ||
1. Koraal | ||
Herr Jesu Christ, | Heer Jezus Christus, | |
wahr' Mensch und Gott, | waarachtig mens en God, | |
Der du littst Marter, Angst und Spott, | Gij die doorstond marteling, angst en spot, | |
Für mich am Kreuz auch endlich starbst | ten laatste voor mij aan het kruishout stierf | |
Und mir deins Vaters Huld erwarbst, | en mij uws Vaders gunst verwierf, | |
Ich bitt durchs bittre Leiden dein: | ik bid u, wil door uw bitter lijden, | |
Du wollst mir Sünder gnãdig sein. | mij, zondaar, toch genadig zijn. | |
2. Recitatief (Tenor) | ||
Wenn alles sich zur letzten Zeit entsetzet, | Als op mijn laatste uur zich t al ontzet | |
Und wenn ein kalter Todesschweiß | en als het koude dodenzweet, | |
Die schon erstarrten Glieder netzet, | de leden, reeds verstard, bedoomt, | |
Wenn meine Zunge nichts, | wanneer mijn tong niet anders meer | |
als nur durch Seufzer spricht | dan nog door zuchten spreekt, | |
Und dieses Herze bricht: | als mij het harte breekt: | |
Genug, dass da der Glaube weiß | genoeg dat het geloof dan weet | |
Dass Jesus bei mir steht, | dat Jezus bij mij staat, | |
Der mit Geduld zu seinem Leiden geht | die met geduld zijn lijdensweg begaat | |
Und diesen schweren Weg | en op mijn zware weg | |
auch mich geleitet | ook mij geleidt, | |
Und mir die Ruhe zubereitet. | en mij de rust heeft toebereid. | |
3. Aria (Sopraan) | ||
Die Seele ruht in Jesu Hãnden, | De ziele rust in Jezus handen | |
Wenn Erde diesen Leib bedeckt. | als aarde eens dit lichaam dekt; | |
Ach, ruft mich bald, ihr Sterbeglocken, | ach, roep mij spoedig, stervensklokken, | |
Ich bin zum Sterben unerschrocken, | ik ben tot sterven onverschrokken | |
Weil mich mein Jesus wieder weckt. | daar mij mijn Jezus weder wekt. | |
4. Recitatief en Aria (Bas) | ||
Wenn einstens die Posaunen schallen, | Als eenmaal de bazuinen schallen | |
Und wenn der Bau der Welt | en heel het aards gebouw | |
Nebst denen Himmelsfesten | benevens t hemels firmament, | |
Zerschmettert wird zerfallen, | tot stof ineen zal vallen | |
So denke mein, mein Gott, im besten; | gedenk mij dan, mijn God, goedgunstig; | |
Wenn sich dein Knecht einst | als eens uw knecht zich | |
vors Gerichte stellt, | eten gerichte meldt, | |
Da die Gedanken sich verklagen, | waar zijn gedachtengoed hem aan zal klagen, | |
So wollest du allein, | zo wil dan gij alleen, | |
O Jesu, mein Fürsprecher sein | Jezus, mijn voorspraak zijn | |
Und meiner Seele tröstlich sagen: | en tot mijn ziel dit troostwoord spreken: | |
Fürwahr, fürwahr, euch sage ich: | Voorwaar, voorwaar, dit zeg ik u: | |
Wenn Himmel und Erde | Als hemel en aarde | |
im Feuer vergehen, | met vuur vergaan, | |
So soll doch ein Gläubiger | zal toch de gelovige | |
ewig bestehen. | eeuwig bestaan. | |
Er wird nicht kommen ins Gericht | Hij zal niet komen in t gericht | |
Und den Tod ewig schmecken nicht. | noch de dood voor eeuwig smaken. | |
Nur halte dich, | Houd u maar vast, | |
Mein Kind, an mich: | mijn kind, aan mij: | |
Ich breche mit starker | Ik slaak met krachtige, | |
und helfender Hand | met helpende hand | |
Des Todes gewaltig geschlossenes Band. | de knellende banden des doods. | |
5. Koraal | ||
Ach, Herr, vergib all unsre Schuld, | Och Heer, vergeef al onze schuld, | |
Hilf, dass wir warten mit Geduld, | help ons te wachten met geduld, | |
Bis unser Stündlein kömmt herbei, | tot onze ure is nabij; | |
Auch unser Glaub stets wacker sei, | dat ons geloof steeds wakker zij, | |
Deinm Wort zu trauen festiglich, | uw Woord vertrouwen vastelijk, | |
Bis wir einschlafen seliglich. | tot wij ontslapen zaliglijk. |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen | |
|
Cantate Jauchzet Gott in allen Landen (BWV 51)vertaling Wim Vroon© | |
muziek: Johann Sebastian Bach (1685-1750) tekstdichter: anoniem, behalve later toegevoegd koraal: Johann Gramann | |
1. Aria (Sopraan) | |
Jauchzet Gott in allen Landen! | Juich voor God in alle landen! |
Was der Himmel und die Welt | Al wat hemel, al wat aard |
An Geschöpfen in sich hält, | aan geschapens in zich draagt, |
Müssen dessen Ruhm erhöhen, | moet des Heren lof verheffen, |
Und wir wollen unserm Gott | en wij willen onze God |
Gleichfalls itzt ein Opfer bringen, | evenzo een offer brengen |
Dass er uns in Kreuz und Not | daar Hij ons in kruis en nood |
Allezeit hat beigestanden. | telkenmale bijstand bood. |
2. Recitatief (Sopraan) | |
Wir beten zu dem Tempel an, | Wij bidden in de tempel aan, |
Da Gottes Ehre wohnet, | waar Godes ere woont, |
Da dessen Treu, | dat ons zijn trouw, |
Mit lauter Segen lohnet. | dat ons zijn trouw, |
Wir preisen, was er an uns hat getan. | Wij prijzen wat Hij aan ons heeft gedaan. |
Muß gleich der schwache Mund | Al kan de zwakke mond |
von seinen Wundern lallen, | zijn wonderen slechts stamelend verhalen, |
So kann ein schlechtes Lob | toch heeft Hij ook aan onbeholpen. |
ihm dennoch wohlgefallen. | lof een welgevallen. |
3. Aria (Sopraan) | |
Höchster, mache deine Güte | O Allerhoogste, maak uw genade |
So soll vor die Vatertreu | Dan zal het om uw trouw, o Vader, |
Durch ein frommes Leben weisen, | door vroom te leven laten weten |
Dass wir deine Kinder heißen. | dat wij úwe kindren heten. |
4. Koraal (Sopraan) | |
Sei Lob und Preis mit Ehren | Lof zij, en prijs en ere, |
Gott Vater, Sohn, Heiligem Geist! | God, Vader, Zoon, Heilige Geest! |
Der woll in uns vermehren, | Dat Hij in ons vermeerdre |
Was er uns aus Gnaden verheißt, | wat Hij genadig ons belooft; |
Dass wir ihm fest vertrauen, | dat wons in vast vertrouwen |
Gänzlich uns lass'n auf ihn, | geheel op Hem verlaten, |
Von Herzen auf ihn bauen, | van harte op Hem bouwen, |
Dass uns'r Herz, Mut und Sinn | dat wij met hart en ziel en zin |
Ihm festiglich anhangen; | Hem vast aan mochten hangen; |
Drauf singen wir zur Stund: | Dies zingen wij ter stond: |
Amen, wir werdn's erlangen, | Amen, dit zullen wij ontvangen, |
Glaub'n wir aus Herzensgrund. | geloven wij uit s harten grond. |
5. Aria (Sopraan) | |
Alleluja! | Halleluja! |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 55 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
Cantate Ihr werdet weinen und heulen (BWV 103)vertaling Wim Vroon © | |
muziek: Johann Sebastian Bach (1685-1750) tekstdichter: Christiane Mariane von Ziegler | |
1. Koor en arioso (Bas) | |
Chor: | Koor: |
Ihr werdet weinen und heulen, | Gij zult schreien en weeklagen, |
aber die Welt wird sich freuen. | maar de wereld zal zich verblijden. |
Bass: | Bas: |
Ihr aber werdet traurig sein. | Gij echter zult bedroefd zijn. |
Doch eure Traurigkeit soll | Maar uw droefheid zal |
in Freude verkehret werden. | tot blijdschap worden. |
2. Recitatief (Tenor) | |
Wer sollte nicht in Klagen untergehn, | Wie zou niet in klagen tenondergaan |
Wenn uns der Liebste wird entrissen? | als ons de liefste wordt ontrukt? |
Der Seelen Heil, | Der Zielen Heil, |
die Zuflucht kranker Herzen | Toevlucht der kranke harten, |
Acht nicht auf unsre Schmerzen. | acht niet op onze smarten. |
3. Aria (Alt) | |
Kein Arzt ist außer dir zu finden, | Geen arts wordt buiten U gevonden, |
Ich suche durch ganz Gilead; | al zocht ik Gilead gans door; |
Wer heilt die Wunden meiner Sünden, | wie dán heelt mijner zonden wonden |
Weil man hier keinen Balsam hat? | want geen heeft er een balsem voor. |
Verbirgst du dich, so muss ich sterben. | Verbergt Gij U, dan moet ik sterven. |
Erbarme dich, ach, hšre doch! | Ontferm U Heer, ach, hoor mij toch! |
Du suchest ja nicht mein Verderben, | Gij zoekt toch niet mij te verderven, |
Wohlan, so hofft mein Herze noch. | daarom zo hoopt mijn harte nog. |
4. Recitatief (Alt) | |
Du wirst mich nach der Angst | Gij zult mij na mijn angst |
auch wiederum erquicken; | ook wederom verkwikken; |
So will ich mich | zo wil ik mij |
zu deiner Ankunft schicken, | dan tot uw aankomst schikken, |
Ich traue dem Verheißungswort, | k vertrouw op uw belofte, Here, |
Dass meine Traurigkeit | dat al mijn treurigheid |
In Freude soll verkehret werden. | in vreugde zal verkeren! |
5. Aria (Tenor) | |
Erholet euch, betrübte Sinnen, | Herneem u weer, bedrukte zinnen, |
Ihr tut euch selber allzu weh. | gij doet uzelf altezeer wee. |
Laßt von dem traurigen Beginnen, | Laat los dat treurige beginnen, |
Eh ich in Trãnen untergeh, | eer k omkom in mijn tranenzee. |
Mein Jesus lŠsst sich wieder sehen, | Mijn Jezus laat zich weder zien, |
O Freude, der nichts gleichen kann! | o vreugde, waar niets naast kan staan! |
Wie wohl ist mir dadurch geschehen, | Wat heil is mij daardoor geschied! |
Nimm, nimm mein Herz zum Opfer an! | Neem, neem mijn hart als offer aan! |
6. Koraal | |
Ich hab dich einen Augenblick, | Ik heb u voor een ogenblik, |
O liebes Kind, verlassen; | mijn lieve kind, verlaten; |
Sieh aber, sieh, mit großem Glück | zie echter, zie, met groot geluk, |
Und Trost ohn alle Maßen | vertroosting bovenmate, |
Will ich dir schon die Freudenkron | wil Ik u thans de vreugdekrans |
Aufsetzen und verehren; | opzetten en u eren; |
Dein kurzes Leid soll sich in Freud | uw korte lijden zal in vreugd! |
Und ewig Wohl verkehren. | en eeuwig heil verkeren. |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|
Cantate Schmücke dich, o liebe Seele (BWV 180)vertaling Wim Vroon © | |
muziek: Johann Sebastian Bach (1685-1750) tekstdichter: onbekend, emeritus-rector Andreas Stübel? | |
1. Koraal | |
Schmücke dich, o liebe Seele, | Sier u, tooi u, dierbre ziele, |
Laß die dunkle Sündenhöhle, | schuw der zonden duistre krochten, |
Komm ans helle Licht gegangen, | kom aan 't klare licht getreden, |
Fange herrlich an zu prangen; | vang nu heerlijk aan te stralen; |
Denn der Herr voll Heil und Gnaden | want de Heer, vol heil, genade, |
Läßt dich itzt zu Gaste laden. | heeft u als zijn gast genodigd. |
Der den Himmel kann verwalten, | Die de hemel kan bestieren, |
Will selbst Herberg in dir halten. | wil in u zelf herberg nemen. |
2. Aria (tenor) | |
Ermuntre dich: dein Heiland klopft, | Vat gij dan moed: uw Heiland klopt, |
Ach, öffne bald die Herzenspforte! | ach, open snel uws harten poorten! |
Ob du gleich in entzückter Lust | Hoezeer ge ook van vreugd vervoerd |
Nur halb gebrochne Freudenworte | slechts halfgebroken vreugdewoorden |
Zu deinem Jesu sagen musst. | tegen uw Jezus spreken zoudt. |
3. Recitatief / Arioso (sopraan) | |
Wie teuer sind des heilgen Mahles Gaben! | Hoe kostelijk der heilge maaltijd gaven! |
Sie finden ihresgleichen nicht. | Zij vinden huns gelijke niet. |
Was sonst die Welt | Al wat de wereld kostbaar acht |
Vor kostbar hält, | zijn beuzelingen, ijdelheden; |
Sind Tand und Eitelkeiten; | een kind van God |
Ein Gotteskind wünscht | zoekt deze schat te winnen, |
diesen Schatz zu haben. Und spricht: | en spreekt: |
Ach, wie hungert mein Gemüte, | Ach, hoe hongert mijn gemoed, |
Menschenfreund, nach deiner Güte! | Vriend der mensen, naar uw goedheid! |
Ach, wie pfleg ich oft mit Tränen | Ach, hoe vaak pleeg ik in tranen |
Mich nach dieser Kost zu sehnen! | deze spijze te begeren! |
Ach, wie pfleget mich zu dürsten | Ach, hoe pleegt het mij te dorsten |
Nach dem Trank des Lebensfürsten! | naar die drank des Levensvorsten! |
Wünsche stets, dass mein Gebeine | Immer wensend dat mijn lichaam |
Mich durch Gott mit Gott vereine. | mij door God met God verenigt. |
4. Recitatief (alt) | |
Mein Herz fühlt in sich Furcht und Freude; | Mijn hart voelt in zich vrees en vreugde; |
Es wird die Furcht erregt | De vrees wordt opgewekt |
Wenn es die Hoheit überlegt | als het die grootsheid overweegt, |
Wenn es sich nicht in das Geheimnis findet, | en zich geen weg in dit geheim kan vinden, |
Noch durch Vernunft | noch door verstand |
dies hohe Werk ergründet. | dit grootse werk doorgronden. |
Nur Gottes Geist | Gods Geest alleen |
kann durch sein Wort uns lehren, | kan door zijn Woord ons leren |
Wie sich allhier die Seelen nähren, | hoe alle zielen voeding vinden |
Die sich im Glauben zugeschickt. | die hier zich voegen naar t geloof. |
Die Freude aber wird gestärket, | De vreugde echter wordt steeds sterker |
Wenn sie des Heilands Herz erblickt | als zij des Heilands hart aanschouwt |
Und seiner Liebe Größe merket. | en al zijn liefde op zal merken. |
5. Aria (sopraan) | |
Lebens Sonne, Licht der Sinnen, | Zon des levens, Licht der zinnen, |
Herr, der du mein alles bist! | Heer, Gij die mijn alles zijt! |
Du wirst meine Treue sehen | Gij zult op mijn trouw toch achtslaan, |
Und den Glauben nicht verschmähen, | mijn geloof toch niet versmaden |
Der noch schwach und furchtsam ist. | dat nog zwak, vreesachtig, is? |
6. Recitatief (bas) | |
Herr, lass an mir dein treues Lieben, | Heer, dat voor mij uw trouw beminnen, |
So dich vom Himmel abgetrieben, | dat u ten hemel af deed dalen, |
Ja nicht vergeblich sein! | och! niet vergeefs mocht zijn! |
Entzünde du in Liebe meinen Geist, | Ontsteek in deze liefde Gij mijn geest, |
Dass er sich nur nach dem, | dat die zich slechts naar dat |
was himmlisch heißt | wat hemels heet, |
Im Glauben lenke | gelovig wende |
Und deiner Liebe stets gedenke. | en uwer liefde steeds gedenke. |
7. Koraal | |
Jesu, wahres Brot des Lebens, | Jezus, Brood des Levens waarlijk, |
Hilf, dass ich doch nicht vergebens | help, dat nimmer in vergeefsheid, |
Oder mir vielleicht zum Schaden | noch misschien zelfs tot mijn schade, |
Sei zu deinem Tisch geladen. | ik genood word tot uw tafel. |
Laß mich durch dies Seelenessen | Geef dat door die zielespijze |
Deine Liebe recht ermessen, | ik uw liefde recht zal peilen, |
Dass ich auch, wie itzt auf Erden, | dat ik ook, als nu op aarde, |
Mög ein Gast im Himmel werden. | gast mag worden in de hemel. |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen |
Cantate Durchsuche dich, o stolzer Geist (TWV 1:399)vertaling Wim Vroon © | ||
muziek: Georg Philip Telemann (1681-1767) | ||
tekstdichter: onbekend | ||
Sopraan, blokfluit, basso continuo | ||
11e Zondag na Trinitatis | ||
1 Korinther 15:9-10 | 1 Korintiërs 15:9-10 | |
Denn ich bin der geringster unter den | Want ik ben de minste van de | |
Aposteln, der ich nicht wert bin | apostelen, die niet waardig ben | |
dass ich ein Apostel heisse, | een apostel te heten, | |
darum dass ich die Gemeinde | daarom dat ik de gemeente | |
Gottes verfolgt habe. Aber von | van God vervolgd heb. Maar door | |
Gottes Gnade bin ich, was ich bin. | de genade van God ben ik wat ik ben, | |
Und seine Gnade an mir ist nicht | en zijn genade die mij bewezen is, | |
vergeblich gewesen, sondern ich | is niet vruchteloos geweest. Ik heb | |
habe vielmehr gearbeitet denn sie alle; | overvloediger gearbeid dan zij allen; | |
nicht aber ich, sondern Gottes Gnade, | doch niet ik, maar de genade van God | |
die mit mir ist. | die met mij is. | |
1. Aria (Sopraan) | ||
Durchsuche dich, o stolzer Geist, | Doorzoek uzelf, o trotse geest, | |
schau, was du von dir selber seist, | zie wat gij van uzelve zijt | |
so schaust du lauter | en gij zult louter | |
Schwachheitsspuren. | en gij zult louter zwakheid speuren. | |
Sieh an, wie groß dein Elend ist! | Aanzie de diepte van uw nood! | |
Du bist, weil du ein Sünder bist, | Ge zijt, daar ge een zondaar zijt, | |
die ärmste von den Kreaturen. | t ellendigst aller kreaturen. | |
2. Recitatief (Sopraan) | ||
Ach, welcher sich, den Auszug | Ach! wie zich - samenkooksel | |
aller Mängel, | van gebreken - | |
erst einmal recht erkennt, | eerst werkelijk herkent, | |
der gibt hernach nicht mehr | schenkt voortaan nimmermeer | |
dem Hochmutsgeist Gehör. | de hoogmoedswaan gehoor. | |
Wer sich als einen Engel vorhin geachtet, | Wie zich tot nu een engel heeft geacht | |
kann, wenn er sich genau betrachtet, | maar nauwgezet zichzelf betracht, | |
den armen Erdenkloßhinfort | kan dit armzalig hoopje stof | |
kaum menschlich nennen. | toch nauwelijks nog menslijk heten. | |
Wie fällst du so, | Hoe valt gij dús, | |
du schöner Morgenstern! | gij schone morgenster! | |
Du, der du dir so hoch, | Gij had uw zetel hoog, | |
ja über deinen Herrn den Sitz erkoren, | ja, boven s Héren troon, verkoren; | |
wie sehr hat sich | uw pracht van den beginne - | |
die erste Pracht verloren! | hoezeer is zij verloren! | |
Ach, itzo siehst du, was du bist, | Ach, nu aanziet ge wat ge zijt | |
wenn Gottes Huld | is Godes gunst ons niet nabij. | |
uns nicht zur Seiten ist. | Want wat wij zijn, | |
Denn was wir sind und Gutes können, | wat wij aan goeds vermogen, | |
wirkt insgesamt in uns | t werkt alles slechts in ons | |
allein des gûtgen Schöpfers | door s Scheppers | |
Gnadenschein. | gunstbetoon. | |
So beuge denn, o Mensch, | Zo buig gij dan, o mens, | |
im Innern deiner Glieder | in t binnenst uwer leden | |
den stolzen Pharisäer nieder, | de trotse farizeeër neder. | |
und da dir Gottes Hand, | Zoek, daar u s Heren hand, | |
was du vermagst, aus Gnaden | wát gij vermoogt, | |
zugewandt, | genadevol is toegewend, | |
so suche demutsvoll dabei, | deemoedig en geleid híerbij | |
daß diese Gnade nicht an dir | dat die genade niet aan u | |
vergeblich sei. | onvruchtbaar zij. | |
2. Aria (Sopraan) | ||
Herr der Gnade, Gott des Lichts, | Heer der genade, God des lichts, | |
laß dein Alles und mein Nichts | laat uw alles en mijn niets | |
mich zur Demut treiben! | mij tot deemoed drijven. | |
Ist, was mein ist, alles dein, | Is wat mijn is alles dijn - | |
ach, so muß ja dir allein | énkel dijn zal t mijne zijn, | |
auch, was dein ist, bleiben. | enkel dijn, en blijven. | |
Einde |
U kunt deze teksten gebruiken voor koor en concert, onder vermelding van de naam van de vertaler/bewerker. | |
Een bijdrage, groot of klein, in de kosten van 's dichters levensonderhoud wordt zeker op prijs gesteld; | |
rekeningnummer: NL30 INGB 0001 888 555 t.n.v. Wim Vroon Breukelen
|