Bonasus Der Naturen Bloeme, boek 2:

Bonacus es .i. dier	De bonasus is een dier
dat hevet 't hovet naden stier,	dat heeft het hoofd als een stier,
dat lijf entie manen mede	het lichaam en ook de manen
recht nader parde zede,	net zoals het paard,
horne met so menghen keere	en hoorns met zoveel kronkels
sine moghen wonden nemmermere.	dat ze niemand ooit kunnen verwonden.
Alsment wil jaghen int strec	Als je het wil vangen in een strik
werptet na hem sinen drec	werpt het zijn drek naar je
dart henen loepet verre seere.	en dan loopt het heel ver weg.
Ende wien soet gheraket mere	En wie er door geraakt wordt
dien maketet dat lijf verbolghen.	die krijgt een branderig gevoel.
Dus so wertet die hem volghen.	Zo weert hij zijn achtervolgers af.
Dit dier bediedet den hipocrite,	Dit dier beduidt de huichelaars,
die voeren scinen ofsi quite	die schijnen te handelen of ze los
waren van hare mesdaet;	waren van hun slechte daden;
maer wie so na hem gaet	maar wie hen goed in het oog houdt
ende ondersoeket hare meninghe,	en hun bedoelingen onderzoekt,
hi salre in vinden sulke dinghe	hij zal er dingen in vinden
dar hi mede werdet bescout	waaraan hij zich zal branden
eist dat hi hem met hem hout.	als hij met ze omgaat.
KB, KA 16.

  Vertaling en afbeelding in Peter Burger, Het Boek der Natuur, 28.

  Afbeelding in Aberdeen Bestiary: bonnacon; en zie Medieval Bestiary.

  Afbeelding uit Jonston (1660, tekst):

  Detail: de jachthonden staan in vuur en vlam

  Tekst in Aberdeen Bestiary: folio 12r

... Maar de bescherming die het voorhoofd niet aan het monster geeft wordt wel geleverd door zijn buik. Want als het zich omdraait om te vluchten barst er met zijn uitwerpselen een walm uit over wel drie morgen land (3/4 hectare), waarvan de hitte alles verzengt. ...